Trzcinnik owłosiony

Trzcinnik owłosiony
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	trzcinnik
Gatunek	trzcinnik owłosiony
	Nazwa systematyczna
	Calamagrostis villosa (Chaix) J. F. Gmel.; Syst. Nat.: 172 (1791)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Trzcinnik owłosiony (Calamagrostis villosa) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Występuje od Francji na zachodzie po Ukrainę na wschodzie^[3]. W Polsce rośnie głównie w górach, na niżu jest rzadki.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Roślina luźnokępkowa o podziemnych rozłogach.
Łodyga: Nierozgałęzione źdźbło o wysokości 0,5-1 m, przeważnie łukowato wznoszące się.
Liście: Szerokie, wiotkie, wyrastające z przeważnie owłosionej pochwy.
Kwiaty: Zebrane w wiechę o cienkich gałązkach. Kłoski jednokwiatowe o owłosionej ości. Plewy są zaostrzone, bez wyraźnej linii grzbietowej. Szerokoeliptyczna dolna plewka jest 5-nerwowa,delikatna, przejrzysta i przeważnie krótsza od włosków wyrastających u jej nasady. Ość plewki przeważnie wystaje ponad zęby dolnej plewki.
Gatunki podobne: Trzcinnik lancetowaty.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rozwój: Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od sierpnia do września. Kwiaty są wiatropylne.
Siedlisko: Występuje w wilgotnych zaroślach i lasach. Badania fitosocjologiczne wykazują, że w połowie XX wieku gatunek ten nie występował na bieszczadzkich połoninach, po zaprzestaniu ich wypasu zaczyna się tutaj pojawiać, wypierając borówczyska zarastające połoniny^[4]
Fitosocjologia: W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Calamagrostion, Ass. Calamagrostietum villosae, Ass. Crepido-Calamagrostietietum villosae, Ass. Calamagrostio villosae-Pinetum, Ass. Calamogrostio villosae-Piceetum^[5].
Genetyka: Liczba chromosomów 2n = 28 i 56. W 2003 naukowcy z Instytutu Botaniki PAN w Krakowie przeprowadzili badania genetyczne, cytologiczne i morfologiczne górskich gatunków trzcinnika i opisali ich mieszańce^[6].

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z trzcinnikiem leśnym i lancetowatym^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-28] (ang.).
↑ Calamagrostis villosa na eMonocot [dostęp 2014-01-29].
↑ Bieszczadzki serwis informacyjny. [dostęp 2009-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-24)].
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Biosystematyka gatunków górskich Calamagrostis. [dostęp 2009-02-23].
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-28] (ang.).

[3] Calamagrostis villosa na eMonocot [dostęp 2014-01-29].

[4] Bieszczadzki serwis informacyjny. [dostęp 2009-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-24)].

[5] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[6] Biosystematyka gatunków górskich Calamagrostis. [dostęp 2009-02-23].

[7] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]