Centrum LIM
52°13′39″N 21°00′18″E/52,227500 21,005000 Centrum LIM w Warszawie (2010) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Aleje Jerozolimskie 65/79 |
| Styl architektoniczny |
późny modernizm |
| Architekt |
Jerzy Skrzypczak, Andrzej Bielobradek, Tadeusz Stefański |
| Inwestor |
LIM Joint Venture |
| Wysokość całkowita |
170 m |
| Wysokość do dachu |
140 m |
| Kondygnacje |
42 |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°13′39″N 21°00′18″E/52,227500 21,005000
| |
| Strona internetowa | |
Centrum LIM – kompleks biurowo-hotelowy znajdujący się w śródmieściu Warszawy przy Alejach Jerozolimskich 65/79. Siedziba m.in. hotelu Marriott.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Planowany kompleks PLL LOT był częścią projektu Ściany Zachodniej i miał mieścić Miejski Dworzec Lotniczy (w części niższej) oraz hotel i biura LOT (w wieżowcu)[1].
Budowa rozpoczęła się w 1977[2][1]. Realizowało ją przedsiębiorstwo pod nazwą Zjednoczenie Budownictwa Miejskiego Bydgoszcz (później Budopol), podporządkowane od 1976 Zjednoczeniu Budowy Obiektów Użyteczności Publicznej w Warszawie, wraz z brytyjską spółką Cementation International[3]. Budowa ciągnęła się z wielomiesięcznymi przerwami[4]. W 1982 brytyjska spółka zerwała kontrakt i wycofała się z budowy, a jej miejsce zajęła spółka Mostostal[3]. W 1987 PLL LOT, austriacka firma budowlana ILBAU GmbH oraz Marriott International utworzyły spółkę LIM Joint Venture[4], która dokończyła budowę[1]. W 1998 ILBAU zbył udziały na rzecz SGS GmbH.
Budynek został zaprojektowany przez Tadeusza Stefańskiego, Jerzego Skrzypczaka i Andrzeja Bielobradka[2]. Bez trzydziestometrowej anteny wieżowiec do dachu liczy 140 metrów, 42 kondygnacje naziemne i 2 podziemne. Budynek utrzymany jest w formach stylu międzynarodowego. Wieżowiec ma ciemnozieloną barwę i białe krawędzie (podświetlane nocą jasnym, białym światłem) i dwa ciemne pasy, jeden na środku, a drugi na szczycie, osłaniające kondygnacje techniczne.
Obiekt został ukończony w 1989 i szybko zyskał prestiż oraz popularność za sprawą osiągnięcia jako jeden z pierwszych w Polsce standardu pięciogwiazdkowych pokoi hotelowych.
Na dwóch dolnych piętrach znajduje się Galeria LIM. Obejmuje ona około 40 sklepów, kawiarnie i restauracje oraz kasy LOT-u. Na kolejnych, wyższych piętrach znajdują się biura, a od połowy budynku zaczynają się piętra hotelowe. W budynku znajdują się także serwerownie PLIX.
W latach 1994–1996 na drugim poziomie podziemi znajdował się Maloka BBS.
W 1999 francuski wspinacz Alain Robert wspiął się bez zabezpieczenia i pozwolenia na hotel Marriott. W tym samym roku tego samego wyczynu dokonał polski fotograf i wspinacz Dawid Kaszlikowski, natomiast 10 lat później, 22 kwietnia 2009, budynek został zdobyty przez Bartłomieja Opielę. W kwietniu 2002 pierwszy w Polsce skok BASE jump z dachu hotelu Marriott wykonał Felix Baumgartner[5]. 2 czerwca 2019 na budynek wspiął się Marcin BNT Banot[6].
Obiekt jest administrowany przez spółkę LIM Joint Venture. Budynek jest połączony przejściem podziemnym z dworcem PKP Warszawa Centralna.
Emisja radiowa[edytuj | edytuj kod]
30 września 2013 roku maszt na dachu budynku zaczęło wykorzystywać Radio Złote Przeboje[7], a w lipcu 2017 dołączyło do niego Polskie Radio[8]. Aktualne parametry emisji[9]:
Emisja analogowa[edytuj | edytuj kod]
| LP | Program | Właściciel | Częstotliwość | Moc nadajnika | Polaryzacja |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Radio Pogoda | Grupa Radiowa Agory | 88,4 MHz | 0,2 kW | pionowa |
| 2 | Radio Maryja | Warszawska Prowincja Redemptorystów | 89,0 MHz | 5 kW | pionowa |
| 3 | Polskie Radio 24 | Polskie Radio | 92,0 MHz | 0,2 kW | pionowa |
| 4 | Polskie Radio Program I | Polskie Radio | 92,4 MHz | 0,3 kW | pionowa |
| 5 | Polskie Radio Program III | Polskie Radio | 99,1 MHz | 0,1 kW | pionowa |
| 6 | Radio Złote Przeboje | IM 40 Sp. z o.o.[10] | 100,1 MHz | 4 kW | pionowa |
| 7 | Polskie Radio Program II | Polskie Radio | 104,9 MHz | 2,5 kW | pionowa |
Emisja cyfrowa[edytuj | edytuj kod]
| Skład multipleksu | Częstotliwość | Kanał | Moc nadajnika | Polaryzacja | Kierunkowość | Kompresja |
|---|---|---|---|---|---|---|
MUX DAB+
|
209,936 MHz | 10A | 1 kW | pionowa | dookólna | AAC |
Hotel Marriott[edytuj | edytuj kod]
Hotel Marriott, pierwszy obiekt tej sieci w Europie Środkowo-Wschodniej[11], mieści się od 20. piętra wzwyż. Hotel posiada 523 pokoje i 16 sal konferencyjnych[12]. Na ostatnim piętrze hotelu mieści się apartament prezydencki. W każdym pokoju znajduje się klimatyzacja i łącza satelitarne. Goście hotelu Marriott mają do dyspozycji saunę, basen, sale konferencyjne, restauracje i 9 barów. Wejście główne do hotelu znajduje się od strony ul. Emilii Plater.
Na dwóch najwyższych kondygnacjach Centrum LIM znajduje się bar koktajlowy Panorama Sky Bar z jednym z najwyższych publicznie dostępnych widoków na Warszawę.
Oficjalne otwarcie hotelu miało miejsce 2 października 1989. W 2013 przyjął on 155 tys. gości[12].
W okresie transformacji systemowej w Polsce hotel Marriott był uważany za ulubione miejsce pobytu zagranicznych doradców, ironicznie zwanych z tego powodu „brygadami Marriotta”[13].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Wejście główne do hotelu Marriott -
Lobby -
Portret założyciela i prezesa firmy Marriott International w holu hotelu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Krystyna Krzyżakowa: Warszawskie osiągnięcia, [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 149. ISBN 83-03-01684-9.
- ↑ a b Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1965–1989. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 36. ISBN 83-908950-7-2.
- ↑ a b Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
- ↑ a b Krystyna Krzyżakowa: Życie codzienne Warszawy dzisiejszej, [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 200. ISBN 83-03-01684-9.
- ↑ Felix Baumgartner BASE jump off the Marriott in Warsaw – film. youtube.com. [dostęp 2012-11-11].
- ↑ Arkadiusz Jastrzębski: Wiemy, kim jest człowiek-pająk z Marriotta. 170 m po pionowej ścianie. wawalove.wp.pl, 3 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-10].
- ↑ Krzysztof Sagan: Warszawa: Złote Przeboje Pogoda z nowej lokalizacji. radiopolska.pl, 2013-10-01. [dostęp 2017-08-28]. (pol.).
- ↑ Krzysztof Sagan: Polska: Znamy parametry nowych emisji Polskiego Radia. radiopolska.pl, 2017-07-18. [dostęp 2017-08-28]. (pol.).
- ↑ Warszawa *Hotel Marriott*. radiopolska.pl. [dostęp 2017-08-28]. (pol.).
- ↑ Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji: WYKAZ DECYZJI DLA (KONCESJI RADIOWEJ) 225/K/2013-R. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. [dostęp 2017-08-28]. (pol.).
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 265. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ a b Michał Wojtczuk. Ćwierć wieku Marriotta. Spali tu Obama, Clinton... „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 23 października 2014.
- ↑ Witold Kieżun: Patologia transformacji. Warszawa: Wydawnictwo Poltext, 2011, s. 162–164. ISBN 978-83-7561-150-2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wieżowce Hotel Marriott na stronie Wieżowce Warszawy. wiezowce.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].