Cewka Rogowskiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Cewki Rogowskiego)
Schemat układu pomiarowego z cewką Rogowskiego

Cewka Rogowskiego (przetwornik Rogowskiego, pas Rogowskiego, transformator Rogowskiego, potencjometr magnetyczny) – rodzaj transformatora bezrdzeniowego wykorzystywanego do badań przebiegów prądu zmiennego bez konieczności rozcinania i podłączania do badanego przewodu.

Cewka jest uzwojeniem wtórnym bezrdzeniowego transformatora, zaś uzwojeniem pierwotnym jest badany przewód przechodzący przez wnętrze cewki. Napięcie indukowane w uzwojeniu wtórnym jest proporcjonalne do pochodnej natężenia prądu elektrycznego. Dokładność pomiaru zależy od rezystancji cewki, czasu trwania i stromości czoła udaru, stałej czasowej oraz dokładności wyskalowania obwodu[1].

Napięcie indukowane w cewce:

gdzie:

indukcyjność wzajemna pomiędzy przewodem z prądem a cewką,
– powierzchnia zwoju cewki o promieniu
– liczba zwojów cewki,
– średnia długość cewki,
– szybkość zmian natężenia prądu w przewodzie (pochodna natężenia po czasie).

Powyższy wzór uzyskano przy założeniu równomiernego rozmieszczenia zwojów w cewce oraz że promień zwoju jest mały w stosunku do promienia cewki. Przy wysokich częstotliwościach cewka Rogowskiego, z powodu jej indukcyjności a tym samym większego jej oporu (reaktancji ωL), wytworzy mniejsze napięcie. Dla cewki będącej torusem zachodzi wzór:

gdzie:

przenikalność magnetyczna próżni,
– duży promień torusa (mierzony do jego osi symetrii),
– mały promień torusa (promień przekroju poprzecznego).

Cewki Rogowskiego są cewkami pomiarowymi nawiniętymi na długim i płaskim karkasie wykonanym z giętkiego i niemagnetycznego materiału umożliwiającego nałożenie jej na przewód; są częścią urządzeń.

Cewki te znalazły szerokie zastosowanie przy badaniu przebiegów prądowych, także impulsowych, i stosowane są przy badaniach między innymi przekładników prądowych.

Opis cewki został podany przez W. Rogowskiego i W. Steinhausa w Die Messung der magnetischen Spannung, „Archiv für Elektrotechnik”, 1912, 1, cz. 4, s. 141–150.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zdobysław Flisowski, Elżbieta Beuermann, Technika wysokich napięć, Wyd. 4 częśc. zm, Podręczniki Akademickie. Elektrotechnika, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1999, s. 294, ISBN 978-83-204-2312-9 [dostęp 2023-10-07].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]