Chlamydophila pneumoniae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Chlamydia pneumoniae)
Chlamydophila pneumoniae
ilustracja
Systematyka
Domena

bakterie

Typ

chlamydie

Rząd

Chlamydiales

Rodzina

Chlamydiaceae

Rodzaj

Chlamydophila

Gatunek

Chlamydophila pneumoniae

Nazwa systematyczna
Chlamydophila pneumoniae

Chlamydophila pneumoniae, chlamydofila zapalenia płuc (dawniej Chlamydia pneumoniae, chlamydia zapalenia płuc) – bakteria przenoszona drogą kropelkową, powodująca między innymi zapalenia płuc (rzadko u dzieci poniżej piątego roku życia). Poważnym następstwem tej infekcji jest uszkodzenie nabłonka rzęskowego w oskrzelach i alergiczne przestrojenie organizmu sprzyjające rozwojowi dychawicy oskrzelowej, nawracających katarów nosa, przewlekłego zapalenia gardzieli i zapalenia zatok. Dodatkowe objawy to bóle stawów i nierzadko zapalenie stawów. Może uszkadzać śródbłonek naczyń i tworzy się blaszka miażdżycowa. Podejrzewa się związek bakterii z chorobą Alzheimera i stwardnieniem rozsianym, jednak żadne dotychczasowe badania nie potwierdziły tej hipotezy[1].

Charakterystyka bakterii: bakteria wewnątrzkomórkowa, posiada rybosomy, ściana komórkowa zawiera LPS (lipopolisacharyd), ale brak jest peptydoglikanu, nie wytwarza ATP – musi być dostarczone przez komórkę gospodarzową. Oporna na antybiotyki beta-laktamowe.

Cykl rozwojowy: ciałko elementarne (zakaźne), na zewnątrz komórki → po wniknięciu ciałko siateczkowate (inaczej siatkowate lub retikularne) → po 5 lub 6 godzinach od wniknięcia do komórki podział ciałka siateczkowatego → ciałko pośrednie (skupione ciałka siateczkowate) → wyrzucenie ciałek elementarnych (liza komórki).

Rozpoznanie[edytuj | edytuj kod]

Badanie laboratoryjne plwocin, wymazu z gardła, popłuczyn oskrzelowych, badania serologiczne. Najpopularniejszym badaniem jest test Elisa polegający na określeniu poziomu specyficznych immunoglobulin we krwi. We wczesnej fazie infekcji wykrycie przeciwciał klasy IgM świadczy o rozwijającej się infekcji, wykrycie przeciwciał w klasie IgG świadczy o dłużej trwającej infekcji lub o infekcji przebytej w przeszłości, natomiast dodatni wynik w klasie IgA świadczy o przewlekłej formie infekcji.

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Do leczenia zakażeń chlamydofilą zapalenia płuc stosuje się antybiotyki przez okres od 2 do 6 tygodni (w zależności od czasu trwania infekcji i stanu pacjenta)[1]: tetracykliny, makrolidy, chinolony. Po zbyt krótkim leczeniu często dochodzi do nawrotów choroby[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]