Sole tlenowych kwasów chloru
(Przekierowano z Chloran)
Sole tlenowych kwasów chloru – organiczne i nieorganiczne związki chemiczne, sole 4 tlenowych kwasów chloru. Są silnymi utleniaczami, ogrzewane wobec reduktorów mogą rozkładać się wybuchowo. Są zwykle dobrze rozpuszczalne w wodzie. Wraz ze zwiększającą się wartościowością atomu centralnego zmniejszają się właściwości utleniające związku.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
| Wzór anionu | Nazwa systematyczna IUPAC (addytywna) | Nazwa półsystematyczna | Nazwa Stocka | Opis |
|---|---|---|---|---|
| ClO− |
chlorydooksygeniany(1−) | podchloryny | chlorany(I) | Sole kwasu podchlorawego HClO, nietrwałe. Silne utleniacze. Stosowane do dezynfekcji i jako środki bielące. |
| ClO− 2 |
dioksydochlorany(1−) | chloryny | chlorany(III) | Sole kwasu chlorawego HClO 2. Trwalsze od podchlorynów, stosowane jako środki bielące. |
| ClO− 3 |
trioksydochlorany(1−) | chlorany | chlorany(V) | Sole kwasu chlorowego HClO 3. Słabsze utleniacze niż podchloryny i chloryny. Stosowane do wyrobu zapałek, fajerwerków i materiałów wybuchowych. |
| ClO− 4 |
tetraoksydochlorany(1−) | nadchlorany | chlorany(VII) | Sole kwasu nadchlorowego HClO 4. Najsłabsze utleniacze z całego szeregu chloranów, używane do wyrobu materiałów wybuchowych. Nadchloran potasu, rubidu, cezu i amonu to jedne z nielicznych słabo rozpuszczalnych soli zawierających te kationy. |
Nazwy w systemie Stocka są stosowane w polskim szkolnictwie. IUPAC zaleca stosowanie nazw systematycznych, jednak akceptuje też nazwy półsystematyczne[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Neil G. Connelly i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).