Chloran amonu

Chloran amonu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
addyt.	trioksydochloran(1−) amonu
	Inne nazwy i oznaczenia
półsyst.	chloran amonu
Stocka	chloran(V) amonu
inne	daw. chloran amonowy
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	NH; 4ClO; 3
Masa molowa	101,49 g/mol
Wygląd	białe kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	10192-29-7
PubChem	61491
SMILES
	N.OCl(=O)=O
InChI
	InChI=1S/ClHO3.H3N/c2-1(3)4;/h(H,2,3,4);1H3
	InChIKey
	KHPLPBHMTCTCHA-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,80 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	287 g/kg (0 °C)
Temperatura rozkładu	102 °C (rozkład wybuchowy)
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Inne aniony	NH; 4ClO; 4
Inne kationy	KClO; 3
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chloran amonu, nazwa Stocka: chloran(V) amonu, NH
4ClO
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy chloranów, sól amonowa kwasu chlorowego.

Jest związkiem niestabilnym, może rozkładać się gwałtownie nawet poniżej 100 °C. Powstaje w reakcji pomiędzy solami amonowymi (np. azotanem amonu, nadchloranem amonu) i chloranem potasu, zwłaszcza w obecności wilgoci^[2]:

NH
4X + KClO
3 → NH
4ClO
3 + KX

Stanowi to duże zagrożenie z uwagi na możliwość wystąpienia samozapłonu mieszaniny, w której w taki sposób utworzyły się pewne ilości chloranu amonu^[2]. Z tego powodu sole amonowe i chlorany nie powinny być przechowywane i transportowane razem^[2]^[3], choć według niektórych źródeł w przeszłości wykorzystywano mieszaniny pirotechniczne zawierające chlorek amonu, chloran potasu i organiczne paliwa do wytwarzania białego dymu^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-46, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d John A.J.A. Conkling John A.J.A., ChrisCh. Mocella ChrisCh., Chemistry of Pyrotechnics. Basic Principles and Theory, wyd. 2, Boca Raton: CRC Press, [cop. 2011], s. 68, ISBN 978-1-4200-1809-7 (ang.).
↑ Chlorate explosives, [w:] RudolfR. Meyer RudolfR., JosefJ. Köhler JosefJ., AxelA. Homburg AxelA., Explosives, wyd. 6, Weinheim: Wiley-VCH Verlag, 2007, s. 58, ISBN 978-3-527-31656-4 (ang.).

[CRC-1] CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-46, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).

[Conkling-2] John A.J.A. Conkling John A.J.A., ChrisCh. Mocella ChrisCh., Chemistry of Pyrotechnics. Basic Principles and Theory, wyd. 2, Boca Raton: CRC Press, [cop. 2011], s. 68, ISBN 978-1-4200-1809-7 (ang.).

[Meyer-3] Chlorate explosives, [w:] RudolfR. Meyer RudolfR., JosefJ. Köhler JosefJ., AxelA. Homburg AxelA., Explosives, wyd. 6, Weinheim: Wiley-VCH Verlag, 2007, s. 58, ISBN 978-3-527-31656-4 (ang.).

[1]

[2]

[3]