Chobie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chobie
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

opolski

Gmina

Ozimek

Liczba ludności (2022)

277[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

46-040[3]

Tablice rejestracyjne

OPO

SIMC

0501096

Położenie na mapie gminy Ozimek
Mapa konturowa gminy Ozimek, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Chobie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Chobie”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Chobie”
Położenie na mapie powiatu opolskiego
Mapa konturowa powiatu opolskiego, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Chobie”
Ziemia50°43′13″N 18°17′38″E/50,720278 18,293889[1]

Chobie (niem. Chobie, 1936-1945 Koben)[4][5]wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Ozimek, nad potokiem Chobianką. Z miejscowością Chobie związany jest administracyjnie przysiółek Kuziory. W miejscowości znajduje się jednostka OSP, w której budynku znajdował się sklep i bar. W centrum miejscowości znajduje się również kapliczka pw. Matki Bożej Różańcowej[6].

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa notowana w 1784 Chobie auch Mischline, 1880 Chobie, 1939 Chobie - Koben. Pochodzi od gwarowego, śląskiego określenia chabie oznaczającego chwasty, badyle lub gałęzie, korzenie zapisywanego na Górnym Śląsku również z końcówkami -a oraz -o. Wywód taki podaje Kazimierz Rymut w Słowniku nazw miejscowych Polski oraz Piotr Gołąb[7][6]. Nazwa ta została później zgermanizowana przez Niemców na Koben[7].

Niemieccy autorzy podają, że nazwa miejscowości wywodzi się od śląskiego określenia na jastrzębia – kobuch, względnie wronę – kuba[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Chobie pojawia się na mapie z 1736 r. – w tym czasie znajdował się w tym miejscu książęcy folwark, który jednak z powodu zadłużenia i niezapłaconych czynszów rozparcelowano[9]. 10 czerwca 1754 r. podpisano umowę z 12 ludźmi z okolicznych miejscowości, którzy zostali osiedleni na dawnym obszarze folwarku i zobowiązali się wybudować w ciągu roku potrzebne budynki gospodarskie[6][8].

W 1894 r. wybudowano w Chobiu kapliczkę, poświęconą Matce Bożej Różańcowej[6].

28 lipca 1934 r. w miejsce nazwy Chobie wprowadzono niemiecką nazwę Koben[10].

Liczba mieszkańców[edytuj | edytuj kod]

W 1755 r. w Chobiu było 11 kolonistów, a w 1771 r. w miejscowości było 15 zagrodników[8][9][10][6][11].

Rok 1754 1787 1819 1845 1890 1900 1910 1925 1933 1939 1946 1960 1965 1998 2002 2005 2009
Liczba mieszkańców 12 118[a] 128[b] 261[c] 328 365 306 299 364 379 301 344[d] 345[e] 361[f] 321[g] 335[h] 332[i]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 15696
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 145 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. https://treemagic.org/rademacher/www.verwaltungsgeschichte.de/oppeln.html
  5. Chobie [online], meyersgaz.org [dostęp 2021-08-29].
  6. a b c d e Radosław Trzciński: Oficjalna witryna Gminy i Miasta Ozimek (woj. opolskie) :: Miejscowości - Chobie. ozimek@ozimek.pl. [dostęp 2012-03-09]. (pol.).
  7. a b Rymut 1997 ↓, s. 48.
  8. a b c Poznajemy wsie. Wsie powiatu opolskiego. W: Józef Madeja: Powiat opolski. Szkice monograficzne. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1969, s. 330. (pol.).
  9. a b Chobie. [dostęp 2012-03-09]. (pol.).
  10. a b Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Oppeln. 2006. [dostęp 2012-03-09]. (niem.).
  11. BDL :: Miejscowości - wszystkie cechy. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2012-03-09]. (pol.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. 17 zagrodników.
  2. 15 zagrodników i 8 chałupników.
  3. 7 rzemieślników. Liczba domów mieszkalnych: 46. W tym katolików: 255 (ok. 97,7%), ewangelików: 6 (ok. 2,3%).
  4. W tym 177 osób (ok. 51,5%) to kobiety; w wieku produkcyjnym 60,2%; z rolnictwa utrzymywało się 36,0% ogółu. Liczba zamieszkanych budynków: 69.
  5. W tym 172 osoby (ok. 49,9%) to kobiety.
  6. W tym 175 osób (ok. 48,5%) to kobiety. Liczba gospodarstw domowych: 90.
  7. W tym 163 osoby (ok. 50,8%) to kobiety; w wieku przedprodukcyjnym/produkcyjnym/poprodukcyjnym: 18,4%/63,9%/17,8%. Liczba gospodarstw domowych: 102.
  8. Stan na 31 grudnia 2005 r.
  9. W tym 175 osób (ok. 52,7%) to kobiety; w wieku przedprodukcyjnym/produkcyjnym/poprodukcyjnym: 16,6%/62,7%/20,8%.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]