Chorkówka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chorkówka
wieś
Ilustracja
Urząd Gminy w Chorkówce
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

krośnieński

Gmina

Chorkówka

Liczba ludności (2022)

865[2]

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-458[3]

Tablice rejestracyjne

RKR

SIMC

0346916[4]

Położenie na mapie gminy Chorkówka
Mapa konturowa gminy Chorkówka, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Chorkówka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Chorkówka”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Chorkówka”
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego
Mapa konturowa powiatu krośnieńskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Chorkówka”
Ziemia49°38′53″N 21°40′20″E/49,648056 21,672222[1]
Strona internetowa

Chorkówkawieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Chorkówka[5][4]. Siedziba gminy Chorkówka.

Integralne części wsi Chorkówka[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0346922 Cieplice część wsi
0346939 Dół część wsi
0346945 Góra część wsi
0346951 Podlas część wsi
0346968 Zagóra część wsi
0346974 Zastaw część wsi

W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chorkówka. W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie krośnieńskim.

W 1366 r. za czasów króla Kazimierza właścicielami Chorkówki byli bratankowie kanclerza królewskiego – Janusza Suchegowilka. Kolejne wzmianki o wsi pochodzą z 1441 r., gdy właścicielami byli Kobylańscy. W 1489 roku bankrutujący Piotr ze Skotnik - właściciel Żeglec, zastawił połowę swego dziedzictwa w Żeglcach i połowę Chorkówki Janowi Targowickiemu z Targowisk - autorowi Rocznika. Miejscowość ta, jak i inne na Podkarpaciu, nękana była przez napady Tatarów, Szwedów, Węgrów. Najbardziej ucierpiała podczas napaści wojsk Rakoczego w marcu w 1657 r.

W 1856 r. od hrabiego Napoleona Bobrowskiego wieś tę kupił Ignacy Łukasiewicz i zbudował tu w tym roku największą rafinerię. Krakowski architekt A. Gaubauer wybudował tu dla Łukasiewicza stylowy dworek. W 1876 r. żona Ignacego Honorata Łukasiewicz założyła szkołę koronczarek. Łukasiewiczowie w swoim dworku w 1863 r. udzielali schronienia powstańcom styczniowym; m.in. inż. Antoniemu Jabłońskiemu i Henrykowi Walterowi. W dworskiej oficynie w Chorkówce I. Łukasiewicz otworzył jednoklasową szkołę wiejską i zaangażował opłacanego przez siebie nauczyciela. Jednak w 1882 r. zmarł w wyniku choroby płuc. Majątek Łukasiewiczów kupił Seweryn Stawiarski z Jedlicza, a w 1904 r. rafineria została zniszczona w pożarze.

W czasie II wojny światowej działały tu oddziały partyzanckie, np. grupa dyw. Placówki Chorkówka Centuria AK OP-15 z d-cą Janem Kurkiem Lewym. W sierpniu 1944 roku oddział AK OP-15 Placówki Cecylia dowodzony przez Kazimierza Kresiaka, zaatakował dwór ufortyfikowany przez stacjonujący w nim ukraiński oddział „Galizien" w Chorkówce i zdobył dokumenty świadczące o zamiarze pacyfikacji okolicznych miejscowości przez oddział SS. Po wejściu wojsk sowieckich, ppor. Marian Szpil „Jarowicz" dow. Plutonu nr 39 w Żeglcach z AK OP-15 został aresztowany przez NKWD i wywieziony na Syberię, skąd wrócił z mocno zniszczonym zdrowiem.

W pierwszych latach po II wojnie światowej dworek Łukasiewiczów uległ zniszczeniu. W 1979 r. wykonano z olbrzymiego łomu piaskowca pomnik I. Łukasiewicza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16265
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 148 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]