Leukoencefalopatia podkorowa
| leucoencephalopathia subcorticalis | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 |
I67.3 |
|---|---|
Leukoencefalopatia podkorowa (choroba Binswangera, ang. Binswanger's disease, subcortical leukoencephalopathy, subcortical arteriosclerotic encephalopathy) – rzadko rozpoznawana postać otępienia naczyniopochodnego. Na obraz kliniczny choroby Binswangera składają się zespół otępienny, objawy ogniskowe, częste są napady padaczkowe. Niemal wyłącznie dotyczy pacjentów z nadciśnieniem tętniczym; częstsza jest u mężczyzn. W tomografii komputerowej stwierdza się symetryczne ogniska hipodensyjne w istocie białej (leukoarajoza).
Pierwszy jednostkę chorobową opisał Otto Binswanger w 1894 roku[1]. Alois Alzheimer wprowadził eponim choroby Binswangera w 1902[2]. Olszewski w 1962 przedstawił obszerny opis zespołu[3]. Obecnie pojęcia używa się stosunkowo rzadko, przez niektórych uważane jest za nieprecyzyjne[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Binswanger O. Die Abgrenzung der allgemeinen progressiven Paralyse. „Berliner klinische Wochenschrift”. 31, s. 1103-1105; 1137-1139; 1180-1186, 1894.
- ↑ Alzheimer A. Die Seelenstörungen auf arteriosklerotischer Grundlage. „Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie”. 59, s. 695-711, 1902.
- ↑ Olszewski J. Subcortical arteriosclerotic encephalopathy. Review of the literature on the so-called Binswanger's disease and presentation of two cases. „World Neurol”. 3, s. 359–75, 1962. PMID: 14481961.
- ↑ Pantoni L., Garcia J.H.. The significance of cerebral white matter abnormalities 100 years after Binswanger's report. A review. „Stroke”. 26 (7), s. 1293–1301, 1995. PMID: 7604429.
