Choroba Dercuma

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Choroba Dercuma, tłuszczakowatość bolesna (łac. adipositas dolorosa, adiposis dolorosa) – rzadka choroba charakteryzująca się obecnością bolesnych tłuszczaków w tkance podskórnej dowolnej okolicy ciała, po raz pierwszy opisana przez Francisa Xaviera Dercuma w 1892.

Aktualnie do rozpoznania choroby konieczne jest współistnienie czterech cech klinicznych:

  • bolesne tłuszczaki, których ilość i wielkość postępuje w czasie;
  • uogólniona otyłość
  • osłabienie, męczliwość
  • zaburzenia emocjonalne pod postacią depresji, niestabilności emocjonalnej lub zaburzenia neurologiczne pod postacią padaczki lub otępienia.

Są to kryteria podane w 1994 przez Brodovskiego[potrzebny przypis]. Według definicji WHO do rozpoznania choroby Dercuma wystarcza obecność tłuszczaków, które wskutek lokalnego ucisku powodują ból i uczucie osłabienia.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]