Choroba Webera-Christiana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Choroba Webera-Christiana
panniculitis recurrens febrilis nodularis nonsuppurativa
Klasyfikacje
ICD-10

M35.6
Nawracające zapalenie podściółki tłuszczowej

DiseasesDB

14055

MeSH

D010201

Choroba Webera-Christiana (choroba Pfeifera-Christiana-Webera) – choroba będąca jedną z postaci zapalenia tkanki tłuszczowej (postać samoistna). Po raz pierwszy została opisana w 1892 przez Victora Pfeifera. W latach 20. XX wieku Frederick Parkes Weber i Henry Christian opisali podobne przypadki[1].

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Po wygojeniu się zmian (co trwa kilka tygodni), pozostają wklęsłe blizny. Niekiedy może dojść do powstania przetok.

W trakcie ostrego rzutu choroby może dojść do zapalenia stawów, zapalenie błon surowiczych, zmian zapalnych w nerkach, uszkodzenia wątroby i szpiku.

Badania laboratoryjne[edytuj | edytuj kod]

Powikłania[edytuj | edytuj kod]

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Zapalenie tkanki tłuszczowej.

Rokowanie[edytuj | edytuj kod]

Choroba ma charakter przewlekły. W kilkunastu procentach przypadków kończy się zgonem (głównie z powodu powikłań).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pfeifer-Weber-Christian disease w bazie Who Named It (ang.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Włodzimierz Januszewicz, Franciszek Kokot: Interna. T. II. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 895-896. ISBN 83-200-2872-8.
  • Panniculitis. Terapia, maj 2004. [dostęp 2010-06-10].