Choroby demielinizacyjne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Choroby demielinizacyjne – wszelkie choroby układu nerwowego, w których dochodzi do uszkodzenia osłonek mielinowych nerwów. Utrudnia to przewodzeniu sygnałów w zajętych nerwach, co prowadzi do pogorszenia w zakresie czucia, ruchu, postrzegania i innych funkcji w zależności od nerwów, które są zajęte.

Termin opisuje skutek choroby, a nie jego przyczynę; niektóre choroby demielinizacyjne są spowodowane przez czynniki genetyczne, inne przez czynniki zakaźne, reakcje autoimmunologiczne, a w przypadku niektórych etiologia nie jest znana.

Choroby[edytuj | edytuj kod]

Choroby demielinizacyjne można podzielić na dwie grupy:

W innym podziale wyróżnia się również genetyczne choroby metaboliczne z objawami postępującej demielinizacji[1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krystyna Kubicka, Wanda Kawalec, Barbara Bilo: Pediatria : podręcznik dla studentów. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 212. ISBN 83-200-3432-9 (t. 1).