Chotynin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chotynin
wieś
Ilustracja
Chotynin wjazd 2019
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

wieruszowski

Gmina

Bolesławiec

Liczba ludności (2021)

293[2]

Kod pocztowy

98-430[3]

Tablice rejestracyjne

EWE

SIMC

0194369

Położenie na mapie gminy Bolesławiec
Mapa konturowa gminy Bolesławiec, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Chotynin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Chotynin”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Chotynin”
Położenie na mapie powiatu wieruszowskiego
Mapa konturowa powiatu wieruszowskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Chotynin”
Ziemia51°12′21″N 18°11′42″E/51,205833 18,195000[1]
Chotynin, Duża Kolonia, 2024
Chotynin, Kuropki
Chotynin, Kuropki 2024

Chotyninwieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Bolesławiec.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość historycznie należy do ziemi wieluńskiej i związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XIII wieku. Wymieniona w dokumentach zapisanych w 1212-1213 jako "Chotynino", "Chotinino", "Kotinyn", "Chotenin"[4].

Według średniowiecznego dokumentu z 1211 książę wielkopolski Władysław Odonic zamienił Chotynin wraz z kilku innymi wsiami na Staw z synami Wawrzyńca: Dobrogostem i Cieszętą. W 1268 Bolesław Pobożny zamienił z Piotrem, synem Cieszęty, Chotynin na Kokanin i Rębielice, dając im takie wolności, jakie Piotr posiadał w swej dawnej wsi, tj. prawo do prowadzenia karczmy, piekarni oraz jatki rzeźniczej. W 1403 odnotowano w miejscowości młyn zbożowy. W 1403 bractwo ubogich z Bolesławca posiadało we wsi 3 kmieci gospodarujących na 3 półłankach. Kolejny dokument z 1498 odnotowuje również, że Bernard zastawił za 10 florenów swoje dobra w Chotyninie wraz z czynszem z ról mieszczańskich swojemu stryjowi Mikołajowi Dobirskiemu z powiatu kluczborskiego[4].

W 1511 miejscowość leżała w powiecie wieluńskim; w 1520 należała do parafii Bolesławiec; w 1564 do starostwa bolesławickiego. Została odnotowana w historycznych dokumentach podatkowych. Wymienia ją np. Liber beneficiorum archidiecezji gnieźnieńskiej spisana przez Jana Łaskiego w XVI wieku. W 1511 pięciu kmieci ze wsi oddawało arcybiskupowi dziesięcinę w wiardunku. Mieszczanie, którzy uprawiali role opustoszałe płacili podatki od 8 łanów. Natomiast dziesięcinę z pustek sprzedano za 1 grzywnę. W 1552 we wsi mieszkało 8 kmieci królewskich, 2. kmieci w części Chotyńskich, a 12. mieszczan bolesławieckich uprawiało we wsi rolę. W 1553 król polski miał w miejscowości 3. łany[4].

Po rozbiorach Polski wieś znalazła się w zaborze rosyjskim. Miejscowość dwukrotnie wymienia XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego jako wieś leżącą w powiecie wieluńskim, gminie i parafii Bolesławiec. W 1827 w miejscowości naliczono 35. budynków oraz 296. mieszkańców. W 1880 natomiast 55. domów zamieszkanych przez 450. mieszkańców[5].

Do 1948 roku miejscowość była siedzibą gminy Chotynin. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kaliskiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[6] na listę zabytków wpisany jest obiekt:

  • kościół pw. św. Małgorzaty, drewniany, 1781, nr rej.: 979 z 30.12.1967

Uwaga[edytuj | edytuj kod]

Ten sam zabytek przypisany jest dla miejscowości Piaski, gdzie figuruje jako kaplica cmentarna pw. św. Małgorzaty, nr rej.: 1129 z 12.08.1972

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 16413
  2. Wies Chotynin » Demografia, statystyki, liczba ludności, NSP 2021 [online], Polska w liczbach [dostęp 2024-04-01] (pol.).
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 158 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c Rosin 1963 ↓.
  5. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. I: Netrebka – Perepiat, hasło „Opojowice. nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1886. s. 641. [dostęp 2022-05-17].
  6. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2010-11-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Rosin: Słownik historyczno-geograficzny ziemi wieluńskiej w średniowieczu, hasło: „Chotynin”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 67-68.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]