Chutor
Chutor (gwar. futor, ros. хутoр, ukr. хутір)[1] – odosobniony, najczęściej niewielki punkt osadniczy; znaczenie tego słowa zmieniało się w różnych okresach historycznych. W XVI–XVII wieku mianem chutoru określana była jednozagrodowa osadnicza posiadłość wiejska na słabo zaludnionych obszarach Ukrainy i Rosji, położona pośród pól i stepów, złożona z jednego lub kilku zabudowań i stanowiących jedno gospodarstwo. W okresie późniejszym chutor oznaczał także przysiółek osiedla albo stanicy kozackiej. Na terenach Polski i innych krajów o większej gęstości zaludnienia do pewnego stopnia (w zakresie odosobnienia, rzadziej rozmiarów) chutorowi odpowiadał folwark.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Władysław Kopaliński: chutor. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2017-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Futor, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 425.