Chłodzenie pasywne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pamięć RAM z radiatorem
Chłodzenie pasywne karty graficznej Asus EAX1300pro
Konstrukcja transformatora sieciowego z widocznym ożebrowaniem spełniającym funkcję chłodzenia pasywnego

Chłodzenie pasywne – system chłodzenia oparty wyłącznie o elementy stałe, takie jak radiator. W systemie tym wykorzystuje się zjawisko oddawania przez metale energii cieplnej do otoczenia – nie występują tu dodatkowe elementy ruchome w postaci np. wentylatorów. Chłodzenie pasywne może być proste, używające tylko radiatorów, bądź kombinowane z rurami cieplnymi lub ogniwami Peltiera.

Niektóre radiatory są tak skonstruowane (np. ze scalonych „rur”) i umieszczone w odpowiednio (pionowo – tak, by powietrze mogło przemieszczać się ku górze) przygotowanej obudowie (wlot powietrza na dole, wylot u góry), aby jak najlepiej wykorzystywać zjawisko konwekcji. Dzięki takiej konstrukcji można znacznie zwiększyć przepływ powietrza nie używając żadnych wentylatorów – im radiator mocnej się nagrzeje tym szybciej będzie przepływać przez niego powietrze, a przy tym wydajniej oddawać ciepło.

Zalety:

  • bezgłośne działanie,
  • nie wymaga zasilania energią elektryczną,
  • nie zużywają się ruchome elementy,
  • nie osadza się zbyt szybko kurz i inne zabrudzenia,
  • bezawaryjność.

Wady:

  • chłodzenie może być niewystarczające w przypadku mocno nagrzewających się elementów,
  • do poprawnego działania wymaga odpowiedniego strumienia powietrza przepływającego przez radiator,
  • często, aby spełnić swoje zadanie musi być duży, a przez to ciężki.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]