Karanaśarira
Karanaśarira (trl. kāraṇaśarīra) – ciało subtelne w hinduizmie, jedna z powłok istoty ludzkiej trwająca nawet podczas pralai – anihilacji wszechświata stworzonego przez Brahmę.
Śankara[edytuj | edytuj kod]
Adi Śankaraćarja w dziele Wiweka ćudamani charakteryzuje tę powłokę jako utajenie świadomości istnienia (awjakta) i procesów buddhi[1], a równocześnie jako siedzibę źródła intuicyjnej świadomości (buddhi)[2].
Siddhajoga[edytuj | edytuj kod]
Swami Muktananda Paramahansa charakteryzuje karanaśarirę jako ciało powstałe z mai i pięciu produktów jej przemian zwanych kanćuka, związane z pradźńą i ćakrą anahata[3].[4]. Doświadczając go w medytacji, znajdował się w stanie całkowitej ciemności i niepamięci, bez świadomości kim jest[5], w stanie pustki[6].
Dźiwa percepuje to ciało w czasie stanu suszupti – snu bez marzeń sennych[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiweka ćudamani Karana śarira. W: Śankaraczarja: Śankaraczarja. Klejnot mądrości Wschodu. Józef Świtkowski (tł.), Leonard Górnicki (red.). Wyd. 1. Wrocław: „Borgis” Pracownia, 1999, s. 60–61. ISBN 83-87129-70-4.
- ↑ Tattwa bodha.19. W: Śankaraczarja: Śankaraczarja. Klejnot mądrości Wschodu. Józef Świtkowski (tł.), Leonard Górnicki (red.). Wyd. 1. Wrocław: „Borgis” Pracownia, 1999, s. 119. ISBN 83-87129-70-4.
- ↑ Ciało przyczynowe. W: Małgorzata Sacha-Piekło: Tam gdzie pustka staje się światłem. Symbol światła w doktrynie i praktykach siddhajogi. Wyd. 1. Kraków: Zakład wydawniczy >>NOMOS<<, 1999, s. 304. ISBN 83-85527-92-3.
- ↑ Łukasz Trzciński: Tantra śiwaicka. W: Filozofia Wschodu. Beata Szymańska (red.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 304. ISBN 83-233-1487-X.
- ↑ Podróż wewnętrzna. W: Swami Muktananda: Dokąd idziesz? Przewodnik podróży duchowej wraz ze słownikiem ważnych pojęć, terminów, osób. Wprowadzenie Swami Durgananda, Przekład KT. Wyd. 1. Wrocław: Rękodzielnia Arhat, 2002, s. 91. ISBN 83-85358-55-0.
- ↑ Ostateczne osiągnięcie. W: Swami Muktananda: Dokąd idziesz? Przewodnik podróży duchowej wraz ze słownikiem ważnych pojęć, terminów, osób. Wprowadzenie Swami Durgananda, Przekład KT. Wyd. 1. Wrocław: Rękodzielnia Arhat, 2002, s. 91. ISBN 83-85358-55-0.
- ↑ Rozdział III. Inicjacyjny symbol węża i kwiatów – analogia tantryckiej jogi kundalini. W: Andrzej Wierciński: Magia i religia. Szkice z antropologii religii. Wyd. 1. Kraków: Zakład Wydawniczy >>NOMOS<<, 2000, s. 244. ISBN 83-85527-19-2.