Ciągnienie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ciągnienie – proces technologiczny stosowany w metalurgii polegający na formowaniu drutu lub pręta poprzez przeciąganie materiału wejściowego w postaci: walcówki, prasówki, lub krajki poprzez otwór ciągadła, którego pole przekroju jest mniejsze niż pole przekroju poprzecznego przeciąganego materiału. W wyniku tego następuje zmniejszenie średnicy obrabianego przedmiotu oraz jego wydłużenie, może też nastąpić zmiana kształtu przekroju. Podczas ciągnienia zachodzi umocnienie materiału (zwiększenie własności wytrzymałościowych okupione zmniejszeniem własności plastycznych).

Rodzaje ciągnienia metalu[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniamy dwa sposoby realizacji procesu ciągnienia metalu:[1]

  • na sucho - jest to metoda obróbki drutów służąca do produkcji wyrobów o średnicy mniejszej niż 2 mm. Polega na przeciągnięciu metalu przez coraz to mniejsze otwory gardła. Nazwa procesu wzięła się z elementu procesu, w którym to otwór ciągadła smarowany jest tzw. suchym smarem.
  • na mokro - kolejnym rodzajem ciągnienia metalu jest ciągnienie na mokro. Proces ten nie różni się szczególnie od ciągnienia na sucho. Elementem, który wyróżnia ten rodzaj realizacji procesu, jest zanurzenie druta w cieczy smarnej podczas przechodzenia przez otwory o coraz mniejszej średnicy. Ciecz smarna pozwala na schłodzenie ciągadła oraz drutu w trakcie procesu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ciągnienie metali - na czym polega ta metoda obróbki [online], gieciewalcowanie.pl [dostęp 2020-12-09].