Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie
Obiekt zabytkowy nr rej. 311 z 1 lipca 1965[1]
Ilustracja
Fragment nekropolii, po prawej grobowiec Iwana Skwarcowa
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Młynarska 54/58

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

luteranizm

Stan cmentarza

czynny

Data otwarcia

2 maja 1792

Zarządca

parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy w Warszawie

Architekt

Szymon Bogumił Zug

Mapa cmentarza
Mapa cmentarza
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie”
Ziemia52°14′30″N 20°58′14″E/52,241667 20,970556
Strona internetowa
Kaplica Halpertów
Wykonana z żeliwa kaplica rodziny Braeunigów, najpiękniejszy przykład architektury neogotyckiej na warszawskich cmentarzach ewangelickich[2]
Grób Szymona Bogumiła Zuga
Grób rodziny Kazimierza Granzowa
Grobowiec Iwana Skwarcowa
Kaplica grobowa Hermana Junga
Nagrobek Ireny Grosman
Tablica upamiętniająca żołnierzy batalionu „Zośka” poległych w czasie obrony cmentarzy wolskich (1944)

Cmentarz ewangelicko-augsburski – zabytkowy cmentarz znajdujący się w dzielnicy Wola w Warszawie przy ulicy Młynarskiej 54/58.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Nekropolia została założona 2 maja 1792. Projektantem był Szymon Bogumił Zug. W latach 1833−1835 zbudowano kaplicę rodziny Halpertów, która zaczęła służyć gminie luterańskiej jako kaplica przedpogrzebowa[3].

W czasie powstania warszawskiego w 1944 roku przez kilka dni na jego terenie toczyły się ciężkie walki, które spowodowały duże zniszczenia[4]. Powstańcy, żołnierze batalionu „Parasol”, w wyniku niemieckiego natarcia zostali wyparci z terenu nekropolii 9 sierpnia 1944[4].

Przy wschodnim murze znajduje się lapidarium, w którym zgromadzono płyty i nagrobki, głównie z XIX wieku, które po zniszczeniach nekropolii (w tym ksiąg cmentarnych) trudno było umieścić na pierwotnym miejscu[5].

Na cmentarzu spoczywa około 100 tys. zmarłych.

W 1965 roku nekropolia została wpisana do rejestru zabytków[1]. W 2014 roku cmentarz, razem z pięcioma innymi nekropoliami tworzącymi zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach, został uznany za pomnik historii[6].

Pochowani na cmentarzu[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Pochowani na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30 czerwca 2022 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 67. [dostęp 2022-11-03].
  2. Andrzej Cereniewicz: Cmentarze ewangelickie w Warszawie. Przewodnik praktyczny. Warszawa: Wydawnictwo FotoArtPrint, 2011, s. 61. ISBN 978-83-931773-3-2.
  3. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 276. ISBN 83-88372-30-0.
  4. a b Piotr Rozwadowski (red.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. 1. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2005, s. 161. ISBN 83-11-09261-3.
  5. Andrzej Cereniewicz: Cmentarze ewangelickie w Warszawie. Przewodnik praktyczny. Warszawa: Wydawnictwo FotoArtPrint, 2011, s. 100. ISBN 978-83-931773-3-2.
  6. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 2014 r. w sprawie uznania za pomnik historii „Warszawa – zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach” (Dz.U. z 2014 r. poz. 956)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]