Sielawa europejska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Coregonus albula)
Sielawa europejska
Coregonus albula[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

kostnoszkieletowe

Podgromada

promieniopłetwe

Rząd

łososiokształtne

Rodzina

łososiowate

Rodzaj

Coregonus

Gatunek

sielawa europejska

Synonimy
  • Coregonus albula finnica Günther, 1866
  • Coregonus albula ladogensis Berg, 1948
  • Coregonus albula norvegica Günther, 1866
  • Coregonus brevis Mäklin, 1869
  • Coregonus sardinella marisalbi Berg, 1916
  • Salmo albula Linnaeus, 1758
  • Salmo maraenula Bloch, 1782
  • Salmo vimba Linnaeus, 1758
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Sielawa europejska[3], sielawa bałtycka[3], sielawa[4] (Coregonus albula) – gatunek ryby łososiokształtnej z rodziny łososiowatych (Salmonidae).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje głównie jeziora w zlewisku Morza Bałtyckiego oraz w dorzeczu górnej Wołgi, w Anglii, Szkocji i jeziorze Waginger w Bawarii. W Polsce częsta w czystych i chłodnych jeziorach. W Zatoce Fińskiej tworzy formę półwędrowną. Lubi głębokie i czyste jeziora o twardym dnie. Jest bardzo wrażliwa na zawartość tlenu w wodzie i przemieszcza się w zależności od stopnia jej natlenienia.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Ciało bocznie spłaszczone, oczy duże, otwór gębowy stosunkowo mały. Na pierwszym łuku skrzelowym od 36 do 52 wyrostków filtracyjnych. Grzbiet od brązowego przez ciemnoszary do niebieskawego, boki srebrzyste. Osiąga długość przeciętnie około 30 cm, maksymalnie 45 cm. Masa ciała maksymalnie ok. 1 kg. Prowadzi ławicowy tryb życia. Ciało sielaw żyjących w jeziorach ubogich w pokarm jest smuklejsze w porównaniu z osobnikami żyjącymi w wodach obfitujących w pokarm.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Sielawa

W ciągu dnia przebywa w ławicach w wodach pelagialnych, na głębokości 20–30 m, a o zmierzchu żeruje bliżej powierzchni. Żywi się planktonem. Sielawa żeruje przez cały rok wyszukując chmary planktonu skorupiakowego.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Dojrzałość płciową osiąga w 2–3 roku życia. Tarło odbywa od listopada do grudnia. Samica składa od 2–20 tys. jajeczek. Narybek przebywa w powierzchniowych warstwach wody. Samica przystępuje do tarła począwszy od trzeciego roku życia.

Znaczenie gospodarcze[edytuj | edytuj kod]

Białe mięso sielawy jest smaczne i wysoko cenione. Poławiana gospodarczo, może być przetwarzana świeża, wędzona i konserwowana. W Szwecji kawior sielawy, „Kalix Löjrom”, jest produktem bardzo ekskluzywnym[5].

Wymiar ochronny 18 cm
Okres ochronny 15 X – 31 XII

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Coregonus albula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Coregonus albula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  4. Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
  5. Na szwedzkim stole [online], Jedz i jedz [dostęp 2020-03-15] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]