Cybinka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cybinka
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

słubicki

Gmina

Cybinka

Data założenia

XV wiek

Prawa miejskie

1945

Burmistrz

Marek Kołodziejczyk (2010)

Powierzchnia

5,32 km²

Populacja (31.12.2019)
• liczba ludności
• gęstość


2751[1]
517,1 os./km²

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

69-108

Tablice rejestracyjne

FSL

Położenie na mapie gminy Cybinka
Mapa konturowa gminy Cybinka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cybinka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cybinka”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Cybinka”
Położenie na mapie powiatu słubickiego
Mapa konturowa powiatu słubickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Cybinka”
Ziemia52°11′40″N 14°47′45″E/52,194444 14,795833
TERC (TERYT)

0805014

SIMC

0988365

Urząd miejski
ul. Szkolna 5
69-108 Cybinka
Strona internetowa
BIP

Cybinka (niem. Ziebingen, dolnołuż. Zebinki[2]) – miasto w Polsce w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Cybinka. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.

Pod względem historycznym Cybinka leży w zachodniej części dawnej ziemi lubuskiej[3][4], w ramach której położona jest w regionie określanym jako ziemia torzymska[4].

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Cybinka liczyła 2751 mieszkańców[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wzmiankowana jako wieś w XV w. (1472), pod nazwą Ziebingen, od XVI do początku XIX w. należała do zakonu Joannitów z Łagowa. W 1802 r. kupiona przez Wilhelma von Finckensteina, prezydenta rejencji frankfurckiej, który zbudował tu pałac klasycystyczny, a przy nim założył park o regularnym układzie, który w połowie stulecia został przekształcony w park krajobrazowy. W 1845 r. pruska domena królewska kupiła Cybinkę, żeby po 12 latach wróciła ona ponownie do Finckensteinów, którzy mieszkali tutaj do 1945 roku. W okresie przedwojennym istniała tu kopalnia głębinowa węgla brunatnego, na początku XX w. budowano linie kolejową do Kunowic. Wojska niemieckie zostały wyparte z miasta 2-3 lutego 1945 roku przez oddziały 1 armii pancernej gwardii i 33 armii I Frontu Ukraińskiego[5]. W 1945 r. po przejęciu Cybinki przez administrację polską, miejscowość uzyskała prawa miejskie[6]. Jest jednym z najmłodszych miast historycznej ziemi lubuskiej. W maju 1945 w mieście stacjonował 32 Budziszyński Pułk Piechoty Wojska Polskiego, a później mieściła się tu komendantura 8 Komendy Odcinka Cybinka Wojsk Ochrony Pogranicza. Od 1996 siedziba Nadleśnictwa Cybinka.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:

  • kościół[8] ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pod wezwaniem MB Częstochowskiej, klasycystyczny z 1784 roku, 1866 roku
  • park pałacowy, z XVIII wieku – XIX wieku, z początku XX wieku:
    • część oficyny w parku
    • ogrodzenie z bramą parkową
    • cmentarz żołnierzy radzieckich
  • cmentarz żydowski
  • drugi cmentarz żołnierzy radzieckich[9]
  • zespół młyński z początku XX wieku

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[10][11][12]. Według danych z 4 kwietnia 2011 r. miasto miało 2947 mieszkańców[11].

  • Piramida wieku mieszkańców Cybinki w 2014 roku[13].


Transport[edytuj | edytuj kod]

Stacja kolejowa

Transport drogowy[edytuj | edytuj kod]

Miasto znajduje się ok. 20 km na południowy wschód od Słubic, przy drodze krajowej nr 29 Słubice – Krosno Odrzańskie – Zielona Góra[14].

Transport kolejowy[edytuj | edytuj kod]

W Cybince znajduje się nieczynna stacja kolejowa Cybinka, która znajduje się na nieczynnej linii kolejowej nr 386 łączącej Kunowice z Cybinką[15].

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]

Kościół Matki Bożej Częstochowskiej

Sport i rekreacja[edytuj | edytuj kod]

W Cybince istnieje hala sportowa wyposażona w boiska centralne, boiska treningowe oraz trybuny składane. Znajduje się tu także Stadion Miejski o pojemności 600 miejsc (w tym 350 siedzących) wraz z boiskiem treningowym[17].

Swoją siedzibę ma tu Gminny Klub Sportowy „Syrena” Cybinka, założony w 1949 r. i reaktywowany w 2016 roku, grający obecnie w B-klasie. Charakterystyczne barwy zespołu: zielono-czarno-białe[18].

Burmistrzowie[edytuj | edytuj kod]

  • 1990-1994: Jan Radkiewicz
  • 1994-1998: Tadeusz Lewczuk
  • 1998-2002: Tadeusz Lewczuk
  • 2002–2006: Ryszard Wincek
  • 2006–2014: Roman Siemiński
  • od 2014: Marek Kołodziejczyk

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-19].
  2. Letopis: Historiski letopis. Rjad B, Ausgabe 5. Institut za serbski ludospyt, Domowina, Bautzen 1959, S. 15f.
  3. Agnieszka Gontaszewska, Z historii górnictwa węgla kamiennego w Cybince (ziemia lubuska), [w:] „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, R. 61, nr 1, Instytut Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2016, ISSN 0023-589X, s. 147.
  4. a b Dawid Wincek: Historia. cybinka.pl. [dostęp 2021-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  5. Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945", Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 833
  6. Urząd Miejski w Cybince: Historia. [dostęp 2010-06-10].
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 54. [dostęp 2013-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].
  8. Urząd Miejski w Cybince: Zabytki. [dostęp 2010-06-10]. (pol.).
  9. Cmentarze przy ul. Lwowskiej i Białkowskiej.
  10. Ludność Cybinki w latach 1910-1939. [dostęp 2010-06-10]. (niem.).
  11. a b Plan odnowy miejscowości Cybinka (Stan w dniu 04 IV 2011 r.), Urząd Miasta i Gminy Cybinka.
  12. S. Szulc (red.), Powszechny Sumaryczny Spis Ludności z dn. 14.II 1946 r. zeszyt.II, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1947, s. 50.
  13. Cybinka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  14. Pojezierze Lubuskie. Mapa turystyczna 1:120 000. Zakł. Kartogr. Sygnatura, Zielona Góra. 2007. ISBN 978-83-7499-100-1.
  15. www.kolej.one.pl: linia Kunowice-Cybinka. [dostęp 2010-06-10]. (pol.).
  16. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-11-27].
  17. Urząd Miejski w Cybince: Sport. [dostęp 2010-06-10].
  18. 90minut.pl: Skarb – Syrena Cybinka. [dostęp 2017-09-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jarosław Lewczuk, Błażej Skaziński, Bożena Grabowska: Zabytki północnej części województwa lubuskiego. Gorzów Wlkp.: WUOZ, 2004. ISBN 83-921289-0-7.