Czajnik elektryczny
Czajnik elektryczny – rodzaj czajnika wykorzystującego do gotowania wody energię elektryczną.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy czajnik elektryczny powstał w 1891 roku i został wyprodukowany przez firmę Carpenter Electric Company of. St. Paul z Minnesoty. Wymyślił go Charles Carpenter[1]. Niezależnie w tym samym czasie czajniki zaczęła produkować firma Crompton&Co w Wielkiej Brytanii[2].
Pierwsze takie czajniki gotowały wolno oraz posiadały niewymienialne elementy grzewcze umieszczone w podstawach, podnosiły one temperaturę ścianek naczynia[2]. W 1922 roku firma Swan Company opracowała czajniki z grzałką umieszczoną bezpośrednio w komorze wodnej, natomiast brytyjska firma Russel Hobbs w latach 50. XX wieku zaczęła produkować pierwsze czajniki z automatycznym wyłącznikiem, który odcina dopływ energii elektrycznej w momencie wrzenia wody[2].
Obecnie czajniki elektryczne gotują wodę bardzo szybko i nie powodują dużych kosztów eksploatacji. Niemniej jednak posiadają one dużą moc (zwykle ok. 2000-2400 W - chociaż zdarzają się nawet do 3000 W) i używając ich należy zwrócić uwagę na to, czy instalacja elektryczna jest dostosowana do takich obciążeń, gdyż często powodują one zadziałanie bezpieczników lub wyłączników instalacyjnych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ zasoby Archiwum Historycznego Elektroenergetyki Polskiej w Toruniu
- ↑ a b c Maciej Baczak, Sławomir Łotysz, Dariusz Machla: 1000 wynalazków, czyli historia ludzkiej pomysłowości. Bielsko Biała: Wydawnictwo Dragon, 2020, s. 220, ISBN 978-83-8172-554-5