Czepielowice
50°52′39″N 17°33′44″E/50,877500 17,562222| wieś | |
 Kościół Najświętszego Imienia Maryi w Czepielowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
800 |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
49-314[2] |
| Tablice rejestracyjne |
OB |
| SIMC |
0498508 |
Położenie na mapie gminy Lubsza  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu brzeskiego  | |
| 50°52′39″N 17°33′44″E/50,877500 17,562222[1]
| |
Czepielowice (niem. Tschöplowitz, w latach 1938-1945 Gerlachshein[3]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lubsza, leżąca na dnie Pradoliny Wrocławskiej.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizownej formie villa Czepelowitz[4][5]. Miejscowość została wymieniona w staropolskiej formie Sczeplowicz w łacińskim dokumencie wydanym w 1360 roku w Brzegu[6].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość po raz pierwszy w dokumentach wymieniona została w 1364 r. W średniowieczu nosiła nazwy Cheplowode, Czeplowice, Szepilwicz, Czeppilwice; w 1736 roku Tschöplowitz; w okresie hitlerowskim, od 1938-1945 Gerlachshein.
W czasach kiedy rzeka Odra nie była regulowana przy wyższych stanach wód, w obrębie miejscowości tworzyły się rozległe rozlewiska zwane "odrzyskami", które stawały się doskonałym miejscem na żer dla ptactwa w tym czapli. Stąd pojawienie się nazwy Czaplowice. Liczba mieszkańców stan na rok 1939 – 1400. W okresie przedwojennym w miejscowości znajdował się niewielki hotel z bazą noclegową, a także stacja paliw, pomimo iż motoryzacja była w tym okresie jeszcze w zarodku. Oprócz tego działał tartak oraz piekarnia.
W 1945 r., po zmianie granic Polski, wieś została opuszczona przez ludność niemiecką. Na jej miejsce przybyli mieszkańcy z terenów wschodniej Polski, głównie z Podola i Wołynia. Ogólnie wieś ma charakter rolniczy, choć pola uprawne należą w większości do najniższych klas gleb (IV i V klasa).
W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Czepielowice, po jej zniesieniu w gromadzie Kościerzyce.
10 lipca 1997 roku wieś ucierpiała wskutek powodzi. Pomimo zniszczeń, jakie przyniosła woda, została odbudowana. W miejscowości znajduje się szkoła podstawowa (klasy I-VI).
W skład sołectwa wchodzą: od północnego wschodu osada Stawy, a od północnego zachodu osada Złotówka (Złota Gęś) – ok. 1 km. Bardziej na północ od miejscowości, ok. 2 km Śmiechowice biegnie granica Stobrawskiego Parku Krajobrazowego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[7]:
- kościół ewangelicki, ob. rzym.-kat. pod wezwaniem Imienia Najświętszej Maryi Panny, znajduje się w centrum wsi, zbudowany w roku 1688, o konstrukcji szkieletowej (mur pruski), przebudowany w 1977 roku. Data erygowania parafii – 1958 r., księgi metrykalne – od 1945 r,.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 19966
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 180 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
- ↑ Colmar Grünhagen 1870 ↓, s. 28.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 14. [dostęp 2012-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Colmar Grünhagen: Codex Diplomaticus Silesiae T.9 Urkunden der Stadt Brieg. Breslau: Josef Max & COMP., 1870.
