Czesław Kuriata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Kuriata
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1938
Marcelówka

Data śmierci

12 października 2022

Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Czesław Kuriata (ur. 29 kwietnia 1938 we wsi Marcelówka powiat Kostopol na Wołyniu, zmarł 12 października 2022[1]) – polski poeta, prozaik oraz autor utworów dla dzieci.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po II wojnie światowej w 1945 roku wraz z rodzicami zamieszkali we wsi Kurowo. Kształcił się w Bobolicach pod Koszalinem w Koszalinie, a szkołę średnią i maturę zdał w 1955 roku w Białogardzie. W 1960 roku ukończył z tytułem magistra filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Od 1960 mieszkał w Koszalinie. W 1960 roku wstąpił do PZPR. W latach 1960–1984 był redaktorem Polskiego Radia, początkowo w Redakcji Artystycznej, o od 1965 był kierownikiem Redakcji Literackiej. Od 1962 roku członek Związku Literatów Polskich, a prezesem Oddziału Koszalińskiego Związku został w 1965. Od 1964 roku był członkiem komisji kultury Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Koszalinie. W latach 1969-1974 był członkiem kolegium redakcyjnego miesięcznika Pobrzeże. W 1972 roku został redaktorem comiesięcznej wkładki do dziennika Głos Pomorza pod tytułem Magazyn Literacki. W 1977 został redaktorem Arkuszy Poetyckich Młodych dodatku do kwartalnika Profile Kultury. W latach 1983-1985 był członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika Morze i Ziemia. Był także członkiem prezydium Koszalińskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego. W 1986 roku został członkiem zarządu Oddziału Koszalińskiego nowego Związku Literatów Polskich.

Żoną jego była Ludmiła Janusewicz - poetka, pisarka i malarka.

Pochowany został w Alei Zasłużonych (AZ-2) na Cmentarzu w Koszalinie.

Twórczość literacka[edytuj | edytuj kod]

Debiutował jako poeta wierszem pt. Człowiek i ludzie na łamach tygodnika "Ziemia i Morze" w 1956 (nr. 9). Publikował wiersze, prozę, artykuły i recenzje w Pomorzu w latach 1956, 1958-1965, 1967-1969, Współczesności w latach 1956, 1961-1970, Tygodniku Zachodnim w latach 1957-1960, Zarzewiu w latach 1957-1962, 1968-1969, Odrze w latach 1958-1967, Zielonym Sztandarze w latach 1959, 1961-1965, Nadodrzu w latach 1960-1969, Życiu Literackim 1960-1983, Literach 1962-1970, Tygodniku Kulturalnym 1962-1985, Faktach i Mitach 1968-1970, Płomyczku 1971-1984, Głosie Pomorza 1975-1985.

Działalność publiczna[edytuj | edytuj kod]

W wyborach parlamentarnych w 1993 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Samoobrony - Leppera. Od 1998 do 2002 zasiadał w radzie miasta Koszalina z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Zorze Archangielskie (opowiadania)
  • Niebo zrównane z ziemią (poezje)
  • Dziewczyna pod kwiatami (opowiadania)
  • Galop do wielkiego lasu (powieść)
  • Powrót księcia Eryka (poemat)
  • W każdą podróż (poezje)
  • Upominek jubileuszowy (opowiadania)
  • Jeśli miłość nazwać (poezje)
  • Człowiek z rybą (opowiadania)
  • Wino pestkowe (opowiadania)
  • Miara dłoni (poezje)
  • Naprawdę już po wojnie (opowiadania)
  • Bogusław X (poemat)
  • Wyznania najprostsze. Wiersze o miłości (poezje)
  • Spowiedź pamięci (opowiadania)
  • Zapiski prowincjonalnego pisarza (wspomnienia)
  • Ile zawodów ma mama (utwór dla dzieci)
  • Zabawa w wyobraźnię (utwór dla dzieci)

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • w 1960 II Łódzka Wiosna Poetów
  • w 1961 III Łódzka Wiosna Poetów
  • w 1961 pierwsze wyróżnienie w konkursie o Nagrodę Czerwonej Róży
  • w 1961 nagroda artystyczna I stopnia miasta Koszalina
  • w 1964 nagroda WRN w Koszalinie w ramach III Opolskiej Wiosny Poetyckiej
  • w 1964 drugie wyróżnienie w konkursie o Nagrodę Czerwonej Róży
  • w 1966 doroczna nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za twórczość radiową
  • w 1968 nagroda WRN w Koszalinie w ramach V Opolskiej Wiosny Poetyckiej
  • w 1972 Nagroda Pobrzeża
  • w 1982 nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za twórczość oraz działalność radiową i telewizyjną

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
  • Jadwiga Czachowska: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Wydawnictwa Szkole i Pedagogiczne. ISBN 83-02-05974-9.