Czosnek błękitny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czosnek błękitny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

czosnkowate

Rodzaj

czosnek

Gatunek

czosnek błękitny

Nazwa systematyczna
Allium caeruleum Pall.
Reise Russ. Reich. 2: 737. 1773
Synonimy
  • Allium azureum Ledebour.
  • Allium viviparum Kar. & Kir..
  • Allium azureum var. bulbiferum Schrenk[3]

Czosnek błękitny, czosnek niebieski (Allium caeruleum Pall.) – gatunek rośliny należący do rodziny czosnkowatych. Gatunek występuje na Kaukazie nad M. Kaspijskim, w południowo-zachodniej Syberii (Ałtaj), na terenie Azji Środkowej (Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, w północno-zachodnich Chinach (Sinciang) i w Mongolii[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Roślina w czasie kwitnienia osiąga wysokość 25-30 cm.
Cebula
Pojedyncza, prawie okrągła, średnicy 1-2 cm, zazwyczaj z małymi cebulkami przybyszowymi u nasady, okryta szczelnie ciemnoszarą, suchą łuską.
Łodyga
Prosto wzniesiona, obła, sztywna, gładka lub chropowate drobnymi ząbkami, do 1/3 objęta pochwami liści; wysokość 25-30 cm.
Liście
2-3 w dolnej części głąbika, krótsze od niego, 2-5 mm szerokie, równowąskie, dęte. W przekroju nierówno trójkątne. Między krawędziami gładkie lub chropowate drobnymi ząbkami. Zasychają w trakcie kwitnienia.
Kwiaty
Zebrane w półkuliste lub kuliste, gęste, niewielkie (do 2,5 cm średnicy) baldachy pozorne na szczycie łodygi. Przed rozwinięciem kwiatostan osłonięty jest błoniastą dwuczęściową, nie odpadającą podczas kwitnienia okrywą. W kwiatostanie do 50 kwiatów; często występują również (a czasem nawet tylko) cebulki. Szypułki nierówne, 2-6 razy dłuższe niż okwiat, z przylistkami. Działki podłużne do podłużnie-lancetowatych, 3-5×0.8-1.8 mm, błękitne (u roślin uprawnych także fioletowoniebieskie), wewnętrzne węższe. Pręciki równej długości, nieco dłuższe lub krótsze od działek; nitki zrośnięte u podstawy i przyrośnięte do działek okwiatu, całe, czasami z jednym ząbkowatym wyrostkiem po każdej stronie podstawy, wewnętrzne do 1,5-2x szersze niż zewnętrzne. Zalążnia owalna, z wklęsłymi miodnikami, zakrytymi kapturkowymi występami u nasady.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, geofit. Roślina w naturze występuje na pozbawionych lasu stokach górskich i halach w piętrze alpejskim, 1100-2300 m n.p.m. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]

  • Zastosowanie. Jest uprawiany jako roślina ozdobna, do zastosowania w ogrodach skalnych i alpinariach. Łatwa w uprawie, ma małe wymagania co do wilgotności podłoża. Przyciąga motyle i pszczoły. Nadaje się na kwiat cięty. Zalecane stosowanie w dużych grupach.
  • Wymagania. Mrozoodporność i wymagania klimatyczne – strefa 6-9[4]. W Polsce mrozoodporność wystarczająca. Gleba lekka i przepuszczalna, nieco wilgotna w czasie wegetacji, potem może być całkowicie sucha. Należy unikać nadmiernego nawodnienia, mogącego prowadzić do chorób grzybowych. Nasłonecznienie tylko pełne.
  • Uprawa. Sadzić jesienią na głębokość 12 cm, przy odległości 5 cm. Rozmnażanie – przez podział cebul lub cebulki przybyszowe (rośliny uprawiane podobno nie wydają zdolnych do kiełkowania nasion).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-09] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
  4. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.