Czujnik zegarowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Budowa czujnika zegarowego:
1 - Uchwyt do podnoszenia i opuszczania trzpienia pomiarowego
2 - Pierścień do ustawiania tarczy
3 - Mała wskazówka [mm]
4 - Ustawne wskaźniki tolerancji
5 - Duża wskazówka
6 - Obudowa
7 - Tuleja trzpienia
8 - Trzpień pomiarowy
9 - Końcówka pomiarowa
10 - Podziałka pomocnicza [mm]

Czujnik zegarowy – urządzenie pomiarowe, na którego podzielni znajduje się podziałka rozmieszczona na okręgu, tak jak w tradycyjnym zegarku. Czujniki zegarowe wyposażone są najczęściej w przekładnię zębatą, a ich wskazówka wykonuje kilka obrotów w całym zakresie pomiarowym.

Najczęściej spotykane są znormalizowane czujniki zębate zegarowe wykonane według normy DIN czy PN. Obwód podzielni takiego czujnika jest podzielony na 100 równych części, z których każda odpowiada przesunięciu się końcówki pomiarowej o 0,01 mm (lub 0,001 mm, czujniki mikronowe). Wartość działki elementarnej wynosi 0,01 mm (0,001 mm), natomiast zakres pomiarowy typowo 0 – 10 mm. Dopuszczalne błędy zawierają się od 0,5 działki w zakresie ±10 działek do 2 działek w całym zakresie.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Czujniki zegarowe znalazły zastosowanie w pracach warsztatowych oraz do pomiarów laboratoryjnych. Wykorzystywane są także w produkcji przy kontroli wymiarów, do ustawienia obrabianych przedmiotów i narzędzi na obrabiarkach oraz do sprawdzania maszyn (pomiary odchyłek kształtu i położenia).

Galeria[edytuj | edytuj kod]


Normy[edytuj | edytuj kod]

  • PN-68/M-53260 Czujniki zębate zegarowe
  • DIN 878 Dial gauges
  • ГОСТ 577-68 ИНДИКАТОРЫ ЧАСОВОГО ТИПА С ЦЕНОЙ ДЕЛЕНИЯ 0,01 мм
  • BS 907 2008 - Specification for dial gauges for linear measurement
  • ASME B89.1.10M 2001 - Dial indicators

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa: Mała encyklopedia metrologii. WNT, 1989. str. 70