Czyściec wełnisty

Czyściec wełnisty
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	jasnotowce
Rodzina	jasnotowate
Rodzaj	czyściec
Gatunek	czyściec wełnisty
	Nazwa systematyczna
	Stachys byzantina K. Koch; Linnaea 21:686. 1849
Synonimy
	Stachys olympica auct.;
	Stachys olympica auct.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Czyściec wełnisty (Stachys byzantina K.Koch) – gatunek wieloletniej rośliny. Pochodzi z Azji Mniejszej, Kaukazu oraz Iranu. Jest uprawiany w wielu krajach świata^[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Bylina wysokości do 30–40 cm.

Łodyga: Pojedyncza, sztywna, pokryta włoskami zwróconymi do dołu. Posiada kłącze i bulwiaste rozłogi.

Liście: Ulistnienie nakrzyżległe. Liście są grube, miękkie, o kształcie podługowato-eliptycznym. Pokryte są długim, gęstym, biało-szarym kutnerem. Liście utrzymują się przez całą zimę.

Kwiaty: Małe, niepozorne, purpurowo-fioletowe, o długości do 2 cm, dwuwargowe. Zebrane w kłos.

Owoce: Rozłupnia. Nasiona ciemnobrunatne i połyskujące

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Roślina miododajna. Nasiona roznoszone są przez wiatr (anemochoria) lub zwierzęta (endozoochoria).

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna często uprawiana w ogrodach. Nadaje się do ogrodów skalnych, na obwódki ścieżek, jako roślina okrywowa. Może też być uprawiana w pojemnikach. Jej walorami ozdobnymi są srebrzyste, filcowate pędy. Doskonale kojarzy się w zestawieniu z innymi gatunkami roślin. Podczas zimnej i wilgotnej pogody staje się jednak brzydsza. Kwiaty dekoracyjne bywają jedynie w pierwszej fazie kwitnienia^[4].

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Dobrze znosi suszę, rośnie w miejscach słonecznych jak i półcienistych. Najlepiej na glebach gliniasto-piaszczystych, kamienistych. Nie potrzebuje silnego nawożenia i podlewania, odczyn gleby nie odgrywa istotnej roli. Gatunek jest mrozoodporny (strefy mrozoodporności 5-10)^[4]. Liście utrzymują się również zimą^[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-12-27].
↑ ^a ^b GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
↑ Czyściec wełnisty. 2013. [dostęp 2013-04-01]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Internetowy Tygodnik Ogrodniczy. Czyściec wełnisty. [dostęp 2008-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-03)].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-12-27].

[E-4] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[5] Czyściec wełnisty. 2013. [dostęp 2013-04-01]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]