carewicz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

carewicz (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʦ̑aˈrɛvʲiʧ̑], AS[carevʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. syn cara
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. car m, caryca ż, carat mrz
przym. carski, carewiczowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) formy D. i B. lmcarewiczy” są niepoprawne[1].
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 88.