celnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: celník

celnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʦ̑ɛlʲɲik], AS[celʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba kontrolująca lub pobierająca cło na granicy
(1.2) daw. urzędnik ściągający podatki
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Celnik na granicy skontrolował samochód.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) st.pol. jawnik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cło n
forma żeńska celniczka ż
czas. clić ndk., oclić dk.
przym. celny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. cło + -nik lub pol. celny + -ik[1]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1. Alicja Nagórko, Zarys gramatyki polskiej, PWN, Warszawa 2007, s. 180.