centralizacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

centralizacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) proces skupiania elementów lub prerogatyw w jednym ośrodku
(1.2) praw. polit. podporządkowywanie władz lokalnych władzom centralnym; zob. też centralizacja (prawo) w Wikipedii
(1.3) urb. proces ekologiczny polegający na skupianiu się pewnego typu instytucji lub form zachowań w jednym obszarze miasta
(1.4) ekon. gromadzenie kapitału w wąskiej grupie państw
odmiana:
(1.1-4) blm,
przykłady:
(1.2) Zmiany w administracji okresu Średniego Państwa cechowało zmierzanie w kierunku centralizacji procesów decyzyjnych kosztem urzędów prowincjonalnych[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. centrala ż, centralizowanie n
przym. centralizacyjny, centralny
czas. centralizować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. centralization, franc. centralisation, niem. Zentralisation < łac. centralisśrodkowy[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Wikipedii
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „centralizacja” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.