charyzmat

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

charyzmat (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ogół cech charakteru czyniących daną osobę wyjątkową na tle społeczeństwa
(1.2) teol. szczególny dar otrzymywany przez człowieka od Ducha Świętego[1]; zob. też charyzmaty w Wikipedii
(1.3) rel. typ wrażliwości religijnej, który wyróżnia daną osobę z otoczenia
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.2) Kościół pierwszych wieków posługiwał się charyzmatami bardzo intensywnie[2].
(1.2) Obdarowanie charyzmatem nie może zatem być głównym argumentem świadczącym o świętości człowieka[2].
składnia:
kolokacje:
(1.2) charyzmat podstawowy / fundamentalny / wiedzy / rozeznania / słowa poznania / prorokowania / proroctwa / władzy / uzdrawiania / modlitwy w językach / modlitwy językami / wstawiennictwa / postu / spoczynku w Duchu Świętym / spotkania / życia wiecznego / epifanijny / zakonu / zgromadzenia / instytutu • charyzmaty sercaposługiwanie charyzmatami • korzystanie z charyzmatów
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. charyzma ż, charyzmatyk m, charyzmatyczka ż, charyzmatyczność ż, charyzmacik mrz
przym. charyzmatyczny
przysł. charyzmatycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-3) łac. charisma < gr. χάρισμα < gr. χάριςłaska, dar Boży[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „charyzmat” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 www.sfd.kuria.lublin.pl
  3. www.sfd.kuria.lublin.pl