chiromancja
chiromancja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ezot. sztuka wróżenia i odczytywania charakteru człowieka z bruzd na jego dłoniach; zob. też chiromancja w Wikipedii
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. chiromanta m, chiromantka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. χειρομαντεία < gr. χείρ + μαντεία (kheír + manteía) → dłoń + wróżba, jasnowidzenie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) chiromancy, palmistry
- białoruski: (1.1) хірамантыя ż
- bułgarski: (1.1) хиромантия ż
- esperanto: (1.1) kiromancio, ĥiromancio, t. mandivenado
- hiszpański: (1.1) quiromancia ż
- interlingua: (1.1) chiromantia
- nowogrecki: (1.1) χειρομαντεία ż
- rosyjski: (1.1) хиромантия ż
- słowacki: (1.1) chiromantia ż
- ukraiński: (1.1) хіромантія ż
- włoski: (1.1) chiromanzia ż
- źródła: