chloroform

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Chloroform

chloroform (język polski)[edytuj]

chloroform (1.1)
wymowa:
IPA[xlɔˈrɔfɔrm], AS[χloroform]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. chlorowa pochodna metanu, lotna, niepalna ciecz, wykorzystywana jako rozpuszczalnik, a dawniej także jako środek znieczulający; zob. też chloroform w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) trichlorometan
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. chloroformowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. chlor + -form < franc. chloroforme < (franc. chlorechlor) + franc. forme skrót od franc. formyleformyl, grupa aldehydowa[1]
por. jodoform, bromoform
W 1834 roku francuski chemik Jean-Baptiste Dumas określił wzór sumaryczny chloroformu i nadał mu jego obecną nazwę[2]. W języku polskim pierwsze doniesienia o chloroformie pojawiły się drugiej połowie lat 30. XIX wieku[3], a szerzej zaczęto o nim pisać, gdy w 1847 roku zaczęto używać tego środka do znieczulania ludzi[4].
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. www.cnrtl.fr
  2. Annales de chimie et de physique, t. 56, s.113, 1834
  3. Pamiętnik Farmaceutyczny Krakowski : wydawany przez Floryana Sawiczewskiego. t.3, s.8, 1836
  4. Tygodnik Lekarski, O użyciu Chloroformu zamiast eteru, nr 24 (9 grudnia), 1847

chloroform (język angielski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) chem. chloroform, trichlorometan
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

chloroform (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) chem. chloroform[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) trichlórmetán
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. chloroformový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „chloroform” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.