chodnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: chodník

chodnik (język polski)[edytuj]

chodnik (1.1)
chodnik (1.2)
chodnik (1.3)
wymowa:
?/i, IPA[ˈxɔdʲɲik], ASodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wydzielona część ulicy przeznaczona dla pieszych; zob. też chodnik (droga) w Wikipedii
(1.2) długi dywan do przykrywania tylko miejsca, po którym się chodzi; zob. też chodnik podłogowy w Wikipedii
(1.3) górn. wydrążony tunel w kopalni; zob. też chodnik (górnictwo) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Wczoraj znalazłem na chodniku sto złotych.
(1.2) U babci w chałupie na podłodze leżą stare chodniki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) iść chodnikiem / po chodniku • ruchomy chodnik
synonimy:
(1.1) trotuar
antonimy:
(1.1) jezdnia
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chodzik m, chodak m, chodzony m, chadzka ż, chodzenie n, chadzanie n
zdrobn. chodniczek m
czas. chodzić ndk., chadzać ndk.
przym. chodnikowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też chodnik w Wikipedii
zob. też chodnik w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła: