cokół

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cokół (język polski)[edytuj]

cokół (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈʦ̑ɔkuw], AS[cokuu̯]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szt. podstawa pomnika czy rzeźby
(1.2) archit. najniższa, nadziemna, nieco wysunięta do przodu część budowli, filara lub kolumny
(1.3) bud. rodzaj wykończenia podłogi przy styku ze ścianą
(1.4) bud. dolna, murowana część ogrodzenia
(1.5) techn. metalowa część żarówki lub lampy elektronowej lub bezpiecznika zawierająca końcówki elektrod
(1.6) techn. podstawa lampy czy jakiegoś urządzenia
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
cokół kontynentalny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) postument
(1.2) podstawa
hiponimy:
holonimy:
(1.1) pomnik
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. cokolik m
przym. cokołowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. zoccolo[1], niem. Sockel
uwagi:
nie mylić z: sokół
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.