cwaniak

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cwaniak (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba potrafiąca radzić sobie w każdej sytuacji jak najmniejszym wysiłkiem, a nierzadko kosztem innych
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wszystkie handle i szmugle przechodziły przez kartoflarnię, w skutek czego pracujące tu cwaniaki całą giełdę mokotowską trzymały w swojem ręku[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. czort, skubaniec, skurkowaniec, skurkowany, spryciarz, szelma, szpenio; gw. (Śląsk Cieszyński) beskuryja, gw. (Górny Śląsk) buks, beskuryjo
antonimy:
(1.1) frajer, naiwniak, leszcz
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cwaniackość ż, cwaniactwo n, cwaniaczenie n, cwaniakowanie n, cwaniakowatość ż, cwaniarstwo n, cwaniura mos/ż, cwaność ż
zdrobn. cwaniaczek mos
forma żeńska cwaniaczka ż, cwaniara ż, cwaniarka ż, cwaniocha ż, cwaniura ż, cwaniurka ż
czas. cwaniaczyć ndk., cwaniakować ndk.
przym. cwaniaczy, cwaniakowaty, cwaniacki, cwany
przysł. cwaniacko, cwanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. cwany + -ak
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Urke-Nachalnik: Żywe grobowce