czamara

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czamara (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. kraw. męskie ubranie wierzchnie[1]
(1.2) hist. kraw. podszyte futrem wierzchnie ubranie purpuratów polskich w XVI w.
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przygnał do nas w czarnej czamarze i futrzanej czapie na głowie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) ubranie
(1.2) ubranie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czamarka ż
związki frazeologiczne:
przysłowia: na świętą Barbarę wyciągnij z kąta czamaręna świętą Barbarę dobądź ze skrzyni czamarę
etymologia:
wł. acciamarra[2] (sardyjski[3]); por. pol. symara, wł. zimarra, wł. cimarra, hiszp. zamarra
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czamara” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czamara” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Vincenzo Raimondo Porru, Nou dizionariu universali sardu-italianu, 1832, str. 25.