czaprak

czaprak (język polski)

zdobny czaprak (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jeźdz. rodzaj kapy zakładanej na konia pod siodło, chroniącej grzbiet zwierzęcia, krótszej od kropierza, czasem ozdobnej; zob. też czaprak w Wikipedii

(1.2) hipol. kynol. derka lub okrycie zakładane koniowi lub psu, które zabezpieczają przed chłodem

(1.3) techn. wyprawiona skóra zwierząt, od której odcięto łapy i inne odstające części

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czaprak	czapraki
dopełniacz	czapraka	czapraków
celownik	czaprakowi	czaprakom
biernik	czaprak	czapraki
narzędnik	czaprakiem	czaprakami
miejscownik	czapraku	czaprakach
wołacz	czapraku	czapraki

przykłady:

(1.1) Przed królem jechali rycerze na koniach odzianych w zdobne czapraki.

(1.2) Nasza klaczka dostanie nowy czaprak.

(1.2) Babciny jamnik okryty wełnianym czaprakiem siedział na kolanach.

(1.3) Handlarz wyłożył na ladę trzy czapraki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) krupon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. czapraczek m

przym. czaprakowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

tur. çaprak

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shabrack
• niemiecki: (1.1) Satteldecke ż, Schabracke ż
• włoski: (1.1) gualdrappa ż

źródła: