czepiec

czepiec (język polski)

czepiec (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑ɛpʲjɛʦ̑], AS: [čepʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. etn. rodzaj kobiecego nakrycia głowy; zob. też czepiec (nakrycie głowy) w Wikipedii

(1.2) anat. zool. jeden z żołądków przeżuwaczy; zob. też czepiec (przeżuwacze) w Wikipedii

(1.3) anat. zob. czepiec ścięgnisty

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czepiec	czepce
dopełniacz	czepca	czepców
celownik	czepcowi	czepcom
biernik	czepiec	czepce
narzędnik	czepcem	czepcami
miejscownik	czepcu	czepcach
wołacz	czepcu	czepce

przykłady:

(1.1) W czasie oczepin ścinano warkocz i zakładano pannie młodej czepiec.

(1.2) Krowy mają cztery żołądki zwane kolejno żwaczem, czepcem, księgami i trawieńcem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) czepek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oczepiny nmos

zdrobn. czepek m, czepeczek m

przym. czepcowy, czepny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: czepiec ścięgnisty

• angielski: (1.1) bonnet; (1.2) reticulum
• duński: (1.2) netmave w
• esperanto: (1.1) kufo
• łaciński: (1.1) mitra ż; (1.2) reticulum n
• ukraiński: (1.1) чепе́ць m
• wilamowski: (1.1) hau ż, haoj ż, hoü ż

źródła: