czkawka
czkawka (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) fizj. rytmicznie powtarzające się skurcze przepony objawiające się charakterystycznym odgłosem wydawanym przez zamknięcie głośni i strun głosowych przy wdechu; zob. też czkawka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik czkawka dopełniacz czkawki celownik czkawce biernik czkawkę narzędnik czkawką miejscownik czkawce wołacz czkawko
- przykłady:
- (1.1) Najczęstszą przyczyną czkawki u szczeniąt jest to, że łapczywie jedzą i połykają przy tym powietrze[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- odbijać się czkawką
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hiccup, hiccough
- arabski: (1.1) فواق
- baskijski: (1.1) zotin
- białoruski: (1.1) ікаўка ż
- czeski: (1.1) škytavka ż
- duński: (1.1) hikke w
- esperanto: (1.1) singulto
- fiński: (1.1) hikka
- francuski: (1.1) hoquet, med. myoclonie phrénoglottique
- gudźarati: (1.1) આંચકી ż (ān̄cakī)
- hiszpański: (1.1) hipo m
- indonezyjski: (1.1) cegukan
- islandzki: (1.1) hiksti
- japoński: (1.1) 吃逆(しゃっくり) (domo gyaku)
- jidysz: (1.1) שלוקערץ (szlukerc)
- kataloński: (1.1) singlot
- kazachski: (1.1) ықылық
- koreański: (1.1) 딸꾹질 (ttalkkukchil)
- litewski: (1.1) žagsėjimas
- łaciński: (1.1) singultus m
- łotewski: (1.1) žagas ż lm
- niderlandzki: (1.1) hik
- niemiecki: (1.1) Schluckauf
- norweski (bokmål): (1.1) hikke m
- norweski (nynorsk): (1.1) hikke m
- nowogrecki: (1.1) λόξυγκας m, λόξιγκας m
- perski: (1.1) سکسکه
- rosyjski: (1.1) икота ż
- rumuński: (1.1) pughiț
- sycylijski: (1.1) sugghiuzzu m
- szwedzki: (1.1) hicka w
- turecki: (1.1) hıçkırık
- ukraiński: (1.1) ги́кавка ż, і́кавка ż
- węgierski: (1.1) csuklás
- wietnamski: (1.1) nấc cụt
- włoski: (1.1) singhiozzo m
- źródła: