czterokołowiec

czterokołowiec (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mot. pojazd poruszający się na czterech kołach

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czterokołowiec	czterokołowce
dopełniacz	czterokołowca	czterokołowców
celownik	czterokołowcowi	czterokołowcom
biernik	czterokołowiec	czterokołowce
narzędnik	czterokołowcem	czterokołowcami
miejscownik	czterokołowcu	czterokołowcach
wołacz	czterokołowcu	czterokołowce

lub pot.

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czterokołowiec	czterokołowce
dopełniacz	czterokołowca	czterokołowców
celownik	czterokołowcowi	czterokołowcom
biernik	czterokołowca	czterokołowce
narzędnik	czterokołowcem	czterokołowcami
miejscownik	czterokołowcu	czterokołowcach
wołacz	czterokołowcu	czterokołowce

przykłady:

(1.1) Młodzi zmotoryzowani dosiedli czterokołowców i pojechali rozjeżdżać leśne ścieżyny.

składnia:

kolokacje:

(1.1) terenowy czterokołowiec

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pojazd

hiponimy:

(1.1) quad

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. cztero- + koło + -owiec

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: