Celibat

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Celibat – forma życia polegająca na dobrowolnym zrezygnowaniu z wchodzenia w związek małżeński. Praktykowany jest w wielu religiach, m.in. u kapłanów i zakonników niektórych Kościołów chrześcijańskich i buddyzmu.

  • Homoseksualizm jest w Kościele tematem tabu. To rezultat sytuacji w jakiej znalazło się środowisko księży rzymskokatolickich. Kościół powinien otworzyć się na święcenie viri probati, czyli sprawdzonych żonatych mężczyzn, jak to miało miejsce w pierwszych wiekach. Celibat sprawia, że homoseksualiści mają większe wpływy wśród duchownych rzymskokatolickich. W Kościele jest lobby homoseksualne, które czasami decyduje o nominacjach. To lobby wpływa na decyzje, kto zostanie ważnym urzędnikiem w Kościele i kto awansuje. Bez wsparcia lobby homoseksualnego awanse w niektórych strukturach kościelnych są bardzo trudne. Kościół potrzebuje debaty i reform.
  • Można dyskutować o zniesieniu celibatu. Sprawa mogłaby być rozwiązana tak jak w Kościele greckokatolickim, gdzie bezżeństwo księży nie jest obowiązkowe.
  • Największą fikcją świata jest celibat, (…) żadne teorie spiskowe, tajne sprzysiężenia, żadni iluminaci równać się nie mogą z potęgą fikcji celibatu. Jeśli celibat wciąż trzyma się mocno, to wyłącznie dzięki działalności homoseksualistów w Kościele, heterycy już dawno by się zgodzili na małżeństwa duchownych, ale gejowska potęga to blokuje, z dość jasnych powodów.
  • Nakaz celibatu jest wyrazem myślenia Kościoła katolickiego o całej sferze ludzkiej seksualności.
  • Natomiast celibat ma wiele wad i może wpływać na pewną grupę ludzi, że zachowują się w ten sposób, dlatego że celibat dla dużej części duchownych oznacza niedojrzałość, niedorozwój psychoemocjonalny, bo ich psychoseksualny wymiar nie może się rozwijać. On się rozwija w więzi z drugą osobą, a tutaj nie ma tej więzi.
  • Nowy Testament, w którym zachowane są nauki Chrystusa i Apostołów, (…) nie żąda otwarcie stanu bezżenności od tych, którzy spełniają święte posługi (…) Nie stawiał takiego warunku sam Jezus, gdy wybierał Dwunastu, ani Apostołowie nie stawiali go tym, którzy przewodzili w pierwszych gminach chrześcijańskich.
    • Autor: papież Paweł VI, encyklika Celibat kapłański (łac. Sacerdotalis Caelibatus), 1967, w: The Papal Encyclicals 1958–1981, Falls Church, Wirginia 1981, s. 204.
  • W przeszłości los dzieci księży zależał od tego, kogo obciążano odpowiedzialnością za grzech niewstrzemięźliwości. Ksiądz był święty, kobieta grzeszna. Dziecko musiało podzielić los matki. Upokorzenie, niewolę, wygnanie, nędzę. Dziś jest podobnie – to na kobiecie spoczywa cała odpowiedzialność i cały trud wychowania dziecka.
  • Wielu księży, kleryków i zakonnic postanowiło zmienić swój stan. Często publikowane liczby wskazują, że we Francji 4000 do 5000 księży porzuciło stan kapłański.
    • Źródło: notatka prasowa, „Reader’s Digest”, edycja francuska, październik 1968