Yahoo Poland Wyszukiwanie w Internecie

Search results

  1. Zasada komplementarności, reguła komplementarności (łac. complementum znaczy dopełnienie, uzupełnienie) – pojęcie stereochemiczne stosowane najczęściej w odniesieniu do struktur DNA powstających dzięki komplementarności par zasad występujących w sąsiednich niciach DNA lub DNA i RNA.

  2. Znaczenie wyrazu. Słownik profesora Witolda Doroszewskiego podaje następującą definicję komplementarności: jest to wzajemne uzupełnianie się dóbr ekonomicznych. Stanowi przeciwieństwo zastępowania się dóbr, czyli substytucji. Zatem komplementarnością nazwiemy taką sytuację, gdy minimum dwa czynniki są od siebie zależne. Komplementarność w praktyce.

  3. Zasada komplementarności – jeden z trzech filarów interpretacji kopenhaskiej (pozostałe dwa to zasada nieoznaczoności oraz probabilistyczna interpretacja funkcji falowej ), opracowanej w głównej mierze przez Nielsa Bohra oraz Wernera Heisenberga, będącej interpretacją probabilistyczną w mechanice kwantowej.

  4. Zasada komplementarności. Na podstawie sekwencji jednej nici można jednoznacznie odtworzyć sekwencję nici komplementarnej. A zawsze z T. G zawsze z C. 5GATGTACTGATGACATA3’ 3’CTACATGACTACTGTAT5’ 5’GATGTACTGATGACATA3’ 3CTACATGACTACTGTAT5’. Istota replikacji. Każda kopia matrycy staje się pełnoprawną matrycą. Nie ma replikacji bez błędów.

  5. Komplementarność to pojęcie używane w różnych dziedzinach, takich jak filozofia, chemia, biologia molekularna, genetyka, socjologia, technologie informacyjne i zarządzanie. Oznacza ona wzajemne uzupełnianie się różnych teorii, koncepcji, modeli i punktów widzenia, tworząc pełniejszy obraz rzeczywistości.

  6. Zasada komplementarności. To jest strona ujednoznaczniająca. Poniżej znajdują się różne znaczenia hasła „ Zasada komplementarności ”. zasada komplementarności (genetyka) zasada komplementarności (fizyka kwantowa) [1]

  7. Typ rozwiązania: Tekst. Dziedzina: Biologia. Terminy: #dna, #nukleotydy. Zasada komplentarności dotyczy łączenia się zasad azotowych, które występują w kwasach nukleinowych (np. DNA). Adenina łączy się podwójnym wiązaniem wodorowym z tyminą, a cytozyna potrójnym wiązaniem wodorowym z guaniną.