Search results
Żmija łąkowa ( łac. Vipera ursinii) – gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych . Występowanie. Występuje w Europie. Zasięg ma nierównomierny charakter. Można ją spotkać w południowej Francji, centralnej części Półwyspu Apenińskiego, Chorwacji, Rumunii, środkowej Grecji, Albanii, europejskiej części Rosji, a także na Węgrzech.
Podstawowe fakty dotyczące Żmija łąkowa: długość życia, mapa rozmieszczenia i siedlisk, styl życia i zachowania społeczne, zwyczaje godowe, dieta i odżywianie, wielkość i status populacji.
Na głowie widoczna jest plama w kształcie litery X, Y lub odwróconej V. Pysk jest krótki i tępo zaokrąglony. Ogon jest krótki i również wyraźnie wyodrębniony od ciała. Charakterystyczną cechą żmii zygzakowatej jest czarna wstęga (zygzak, nazywany wstęgą kainową) ciągnąca się od karku do końca ogona.
Największy zasięg występowania w Europie ma dobrze znana żmija zygzakowata (jedyny krajowy gatunek) mająca kilka podgatunków i odmian barwnych. Oczywiście wbrew obiegowym opiniom o tym że najgroźniejsze są czarne żmije, toksyczność jadu żmij nie wynika z ich kolorystyk.
2 lis 2020 · Żmija łąkowa (gr. nanochiendra/ η νανόχεντρα, łac. Vipera ursinii graeca/Vipera graeca) – nieduży wąż, dorastający do pół metra długości. Jadowita, ale jad jest nieco słabszy niż u innych gatunków żmij, występujących w Grecji, ma też mniejsze zęby jadowe.
14 wrz 2020 · Żmija łąkowa ( Vipera ursinii ) to gatunek węża z rodziny żmijowatych. Ubarwienie brązowe, szarawe lub oliwkowe. Boki są nieco ciemniejsze. widoczny zygzak na grzbiecie. Plamy na bokach ciała układają się w szeregi. Spód ciemny w jasne plamy.
13 paź 2022 · Ważnymi cechami rozpoznawczymi są: zygzak na grzbiecie i znak przypominający "x" na trójkątnej głowie, wyraźne przewężenie szyjne, krępy tułów i krótki ogon. Są to bardzo pożyteczne gady; w ciągu swojego życia tępią ogromną liczbę gryzoni. W Polsce ze względu na coraz rzadsze występowanie podlegają całkowitej ochronie.
