Search results
Behçet's disease) – układowe zapalenie naczyń małych, średnich i dużych, które współistnieje z bolesnymi owrzodzeniami skóry oraz błon śluzowych narządów płciowych i jamy ustnej, a także z zajęciem procesem chorobowym różnych narządów ( stawy, oczy, układ nerwowy, przewód pokarmowy ).
Choroba Behçeta objawia się zmianami w obrębie błon śluzowych i skóry, w narządzie wzroku, płucach, sercu, stawach, w przewodzie pokarmowym, narządach płciowych i w układzie nerwowym. Wszystkie te objawy są wynikiem zapalenia naczyń krwionośnych. Przyczyna choroby Behçeta nie jest znana.
Zespół Behçeta – to należy wiedzieć. Zespół lub choroba Behçeta jest postacią układowego zapalenia naczyń, cechującą się nawracającymi owrzodzeniami jamy ustnej, narządu rodnego i oczu oraz zmianami skórnymi. Choroba występuje prawie wyłącznie w krajach leżących wzdłuż tzw. szlaku jedwabnego, tj. znanej od ...
30 sty 2024 · Choroba Behceta to rzadka choroba układowa naczyń. Jej objawem są charakterystyczne i nawracające zmian na skórze oraz śluzówkach, a proces chorobowy może objąć różne narządy i układy. Częstość występowania schorzenia zależy od regionu geograficznego. Jakie są przyczyny choroby? Czy można ją leczyć?
29 lip 2021 · Zespół Behceta, a dokładnie zespół Behçeta (ang. Behçet's Disease, BD) – od nazwiska tureckiego lekarza, prof. Hulusi Behçeta, który opisał to schorzenie w 1937 r. – jest układowym zapaleniem naczyń krwionośnych, które daje bardzo dotkliwe objawy przede wszystkim w postaci owrzodzenia jamy ustnej, narządów płciowych oraz ...
23 sty 2017 · Choroba Behceta (Adamantiadesa-Behçeta) to rzadka choroba układowa naczyń, na którą cierpi jedynie kilkanaście osób w naszym kraju. Rozpoczyna się niewinnymi aftami w jamie ustnej, a może doprowadzić do zajęcia ośrodkowego układu nerwowego. Jakie są inne objawy choroby Behceta? Czy można ją leczyć?
8 sty 2018 · Nazwa choroba Behceta pochodzi od nazwiska tureckiego dermatologa Hulusi Behçeta, który opisał ją po raz pierwszy w 1937 r. Schorzenie ujawnia się najczęściej u osób z grupy wiekowej 20–35 lat. U dzieci występuje rzadko, nawet w populacjach wysokiego ryzyka.
