Search results
Zlodowacenie południowopolskie (zlodowacenia południowopolskie, zlodowacenie krakowskie, zlodowacenie Sanu, w systemie alpejskim – Mindel, a Ameryce Północnej - Illinois) – największe ze zlodowaceń na terenie Polski w plejstocenie (objęło ok. 90% powierzchni kraju). Jego trwanie jest określane na 730–430 tys. lat temu.
Zlodowacenie Sanu I. W kolejnym ze zlodowaceń południowopolskich, lądolód osiągnął przedpole Sudetów i Dolinę Dolnego Sanu, przekraczając tym samym pas wyżyn środkowopolskich. Gliny zwałowe, będące pozostałością tego okresu osiągają miąższość od 5 do 30 metrów.
Zlodowacenie to objęcie dużego obszaru lądolodem. Lądolód to nic innego jak ogromna masa lodu. Umownie przyjmuje się że pola zwartego lodu na obszarze powyżej 180 tys. km 2 to lądolód. Jeden cykl zlodowacenia obejmuje glacjał i nterglacjał (okres pomiędzy dwoma zlodowaceniami). Jak powstaje?
- zlodowacenia południowopolskie – objęły 93% powierzchni Polski: zlodowacenie Nidy, interglacjał małopolski, zlodowacenie Sanu I, interglacjał ferdynandowski, zlodowacenie Sanu II, lądolód wkroczył wówczas na teren Karpat, głazy narzutowe z tego okresu znajdują się na wysokości 450 m n.p.m.;
Zlodowacenia. W plejstocenie obszar Polski był wielokrotnie zajęty przez lądolód, który okresowo ulegał topnieniu, toteż większość powierzchni Polski pokrywają plejstoceńskie osady lodowcowe i wodnolodowcowe. Za najstarsze zlodowacenie uważa się zlodowacenie Narwi; czoło lądolodu sięgało po północne przedpole Wyż.
Mapa zasięgów zlodowaceń plejstoceńskich (skandynawskich) w Polsce. Uwzględnione zostały tylko najważniejsze zlodowacenia, stadiały oraz fazy zlodowaceń. Mapa przedstawia osady znajdujące się na powierzchni – to znaczy, osady młodszych zlodowaceń zakrywają osady starszych.
Zlodowacenie, in. glacjacja ( fr. glaciation, od łac. glacio ‛zamrażam’) – okres, w czasie którego znaczne obszary Ziemi pokryte są lądolodem . W historii Ziemi okresy lodowcowe występowały kilkukrotnie, również obecnie trwa taki okres, potocznie zwany epoką lodową.
