Search results
Zofia Franio, ps. Doktor (ur. 4 stycznia? / 16 stycznia 1899 w Pskowie, zm. 25 listopada 1978 w Warszawie) – polska lekarka, doktor wszechnauk lekarskich (1927). Od listopada 1939 członkini Służby Zwycięstwu Polski, następnie Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej, a także Przysposobienia Wojskowego Kobiet.
Zofia Franio, nosząca w czasie okupacji pseudonim „Doktór”, była pionierką ruchu Przysposobienia Wojskowego Kobiet, komendantką Kobiecych Patroli Minerskich ZWZ-AK, a w czasie Powstania Warszawskiego dowódcą dziewcząt–saperów przy Szefostwie Saperów w Śródmieściu Północnym.
19 sie 2018 · 19 sierpnia 2018. Kotwice pamięci. Zofia Franio (1899-1978), ps. Doktor, lekarz, z tytułem doktor wszechnauk lekarskich. Członek ZSP od listopada 1939, następnie ZWZ i AK, a także Przysposobienia Wojskowego Kobiet. Od stycznia do listopada 1946 szef łączności i kolportażu w Zarządzie Obszaru Centralnego Zrzeszenia WiN.
5 cze 2019 · 26 sierpnia 1952 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie postanowił o przeniesieniu Zofii Franio do filii fordońskiego więzienia - zakładu izolacyjnego w Inowrocławiu. Więzienne procedury przyjęcia do zakładu i ostre traktowanie przez personel nie przyniosły przerażonym niewiastom ukojenia.
Zofia Franio była zaangażowana w akcji pomocy Żydom, osobiście ich doglądała i bardzo aktywnie współpracowała z Radą Pomocy Żydom „Żegota”. W Powstaniu warszawskim kierowała żeńskim oddziałem saperów w Kobiecych Patrolach Minerskich, zajmującym się m.in. produkcją materiałów wybuchowych dla powstańców.
24 lut 2023 · Zofia Franio ps. „Doktór”, „Doktor” to nie tylko lekarka, żołnierz AK i powstaniec warszawski, major WP, ale także szef łączności i kolportażu w Zarządzie Obszaru Centralnego Zrzeszenia WiN i III Zarządzie Głównym Zrzeszenia WiN, więzień polityczny oraz Sprawiedliwa wśród Narodów Świata.
25 lis 2021 · Zofia Franio urodziła się w Pskowie, gdzie rozpoczęła edukację. Studiowała najpierw w Żeńskim Instytucie Medycznym w Piotrogrodzie, zaś od 1918 r. kontynuowała studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1919-1920 służyła ochotniczo w Wojsku Polskim.
