Search results
Do źródeł poznawczych prawa międzynarodowego zalicza się zbiory umów międzynarodowych, kompilacje zwyczajów oraz wszelkiego rodzaju wydawnictwa służące wyszukiwaniu przepisów prawnych. Jednym z głównych tego rodzaju źródeł jest Treaty Series wydawany przez Organizację Narodów Zjednoczonych .
Uznaje się, że źródłami prawa międzynarodowego są: konwencje międzynarodowe, zwyczaj międzynarodowy, ogólne zasady prawa (źródła główne), orzeczenia sądowe i poglądy doktryny (źródła pomocnicze).
Pojęcie i podstawy prawne. Umowa międzynarodowa - międzynarodowe porozumienie między państwami oraz innymi podmiotami prawa międzynarodowego, regulowane przez prawo międzynarodowe, bez względu na jego szczególną nazwę (np. traktat, układ, konwencja, pakt, porozumienie, protokół, deklaracja, akt końcowy konferencji, konkordat).
międzynarodowe porozumienie między państwami, zawarte w formie pisemnej i regulowane przez prawo międzynarodowe, niezależnie od tego, czy jest ujęte w jednym dokumencie, czy w dwóch lub więcej dokumentach, i bez względu na jego szczególną nazwę.
ZWYCZAJ MIĘDZYNARODOWY. Zwyczaj międzynarodowy jest prawem niepisanym. Oznacza to m. in., że nie istnieje oficjalny publikator międzynarodowych norm zwyczajowych, który można by porównać do „Dziennika Ustaw”, czy „Monitora Polskiego”, w których ogłaszane są polskie ustawy i rozporządzenia.
Z prawa międzynarodowego wyrastają kolejne szczególne porządki prawne: prawo Unii Europejskiej, prawo WTO. Część norm prawa międzynarodowego może być stosowana (powoływana) bezpośrednio w prawie krajowym (wewnętrznym), w tym przed sądami i organami administracyjnymi.
Do podstawowych cech prawa międzynarodowego publicznego, odróżniających je od prawa wewn., należą: brak nadrzędnego — w stosunku do państw — ustawodawcy międzynar. i związany z tym partykularyzm prawa międzynarodowego publicznego, specyficzny system sankcji związany z brakiem scentralizowanego i zorganizowanego aparatu przymusu ...