Search results
z głową ciężką na karabinie. Obskoczony przez zdarzeń zamęt, kręgiem ostrym rozdarty na pół, głowę rzucę pod wiatr jak granat, piersi zgniecie czas czarną łapą; bo to była życia nieśmiałość, a odwaga - gdy śmiercią niosło. Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało. wielkie sprawy głupią miłością.
- Elegia
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc. Krótkie...
- Pokolenie Kolumbów
Nazwa pokolenia pochodzi od powieści Bratnego Kolumbowie...
- Znów wędrujemy
Utwór ma budowę regularną – składa się z czterech zwrotek...
- Bez imienia
Oto jest chwila bez imienia wypalona w czasie jak w hymnie....
- Z lasu
Nowym powołaniem stała się walka, na śmierć i życie:Kochać,...
- Elegia
Idealnym przykładem utworu, w którym ukazana została tragedia człowieka, któremu przyszło żyć w okresie okupacji hitlerowskiej jest wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego – „Z głową na karabinie”. Ten poruszający poemat powstał 4 XII 1941 roku, czyli w okresie wzmożonej inwigilacji ludności cywilnej.
Wiersz „Z głową na karabinie” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego opowiada o trudach i przeżyciach okupacji drugiej wojny światowej. Powstał 4 grudnia 1941 roku, więc w środku wojny. Sam autor znany jest jako poeta powstańczy. Ukazuje tragedię człowieka, który nie widzi szans na wyzwolenie, choć do niego tęskni.
18 maj 2020 · Symbolizuje on całe pokolenie młodych ludzi, którzy w okresie okupacji mieli po 19-20-kilka lat. Gdy przyjdzie czas, staną do walki, odrzucą spokojną przeszłość i życie w pozornym spokoju w okupowanej ojczyźnie. Staną oko w oko z najeźdźcą z karabinem i granatami w ręku gotowi oddać życie za wolność.
Złożenie głowy oznacza sen – w tym przypadku głowę złożyć można na broni. Mamy więc do czynienia z kimś, kto stoi na warcie lub znajduje się w partyzanckiej kryjówce – lub też, szerzej: z człowiekiem, który nie ma poczucia trwałego osadzenia w rzeczywistości.
z głową ciężką na karabinie. Obskoczony przez zdarzeń zamęt, kręgiem ostrym rozdarty na pół, głowę rzucę pod wiatr jak granat, piersi zgniecie czas czarną łapą; bo to była życia nieśmiałość, a odwaga – gdy śmiercią niosło. Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało. wielkie sprawy głupią miłością.
„Z głową na karabinie” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego to wiersz, który został napisany 4 grudnia 1943 r. Cechuje się budową stroficzną – składa się z siedmiu tetrastychów. Liczba sylab w poszczególnych wersach wynosi po 9. Pojawiają się rymy przeplatane (abab), jednak nie są one regularne (np. w trzeciej strofie rymuje się tylko jedna para wersów).
