Search results
Zenon z Elei był wytrawnym polemistą. Znany również ze swoich paradoksów lub dowodów na niemożność istnienia wielości rzeczy i ruchu. Cztery jego dowody o niemożności ruchu znane są pod nazwami: dychotomii , Achillesa , strzały i stadionu .
12 sie 2019 · Widać to w wierszu, który ułożył na cześć Zenona: Chciałeś, Zenonie, a zamysł twój był szlachetny, zabić tyrana i wyzwolić Eleę z jarzma. Lecz przegrałeś. Bo wrzucił cię tyran do kotła i zatłukł. Co mówię? Ciało twoje, nie ciebie zatłukł. Jak widać, i w tej dramatycznej historii Diogenes znalazł jaśniejszą stronę.
Zenon z Elei, Zḗnōn, ur. ok. 490, zm. ok. 430 r. p.n.e., filozof gr.; jeden z eleatów , uczeń i przyjaciel Parmenidesa z Elei, jego następca w szkole eleackiej; uważany za twórcę dialektyki jako sztuki prowadzenia sporów przez zestawienie pojęć; bronił tezy o jedności i niezmienności bytu ( monizm ), starając się przez ...
19 cze 2022 · Paradoksy Zenona z Elei. Ostatnia aktualizacja: 2022-06-19. poleca 85% 1135 głosów. Treść. Grafika. Filmy. Komentarze. Argumenty Zenona z Elei przeciwko ruchowi i mnogości. PARADOKSY SA W DUŻEJ MIERZE ODPOWIEDZIALNE... ZA POSTĘP NAUKI. GDY UCZENI TRAFIA NA ZJAWISKO PARADOKSALNE, NA OGÓL NIE SPOCZNĄ, DOPÓKI NIE POJMA JEGO ISTOTY.
Zenon z Elei - syn Apollodora, następnie Parmenidesa. Był filozofem, politykiem, a także twórcą dzieła "O Przyrodzie", która napisana w formie pytań i odpowiedzi zapoczątkowała dialektykę. Nie znana jest data urodzenia Zenona; był w kwiecie wieku podczas siedemdziesiątej dziewiątej Olimpiady…
3 lis 2017 · Zenon – według Arystotelesa – popełnił tu błąd polegający na pomieszaniu ilości elementów ciągu z sumą ich wielkości. Niesłusznie założył, że jeśli ilość elementów jest nieskończona, to suma ich wielkości także jest nieskończona. Z omówionym paradoksem Zenona wiąże się problem nierozstrzygnięty przez naukę: problem kwantyzacji czasu i przestrzeni.
Zenon z Elei był greckim filozofem przedsokratejskim, który należał do tak zwanej szkoły elejskiej. Urodził się w 490 r. p.n.e. i zmarł w 430 r. p.n.e. Zenon z Elei jest najbardziej znany ze swoich paradoksów, które miały wspierać doktrynę Parmenidesa (o niepodzielności bytu i niemożliwości ruchu) i zaprzeczać doktrynie Pitagorasa.
