Yahoo Poland Wyszukiwanie w Internecie

Search results

  1. Zespół czołowy (łac. syndroma frontale, ang. frontal lobe disorder) – zespół objawów psychoorganicznych związanych z uszkodzeniem okolicy czołowej mózgu, najczęściej przez guz. W czystej postaci wiąże się z uszkodzeniem kory płatów czołowych.

  2. 17 lut 2023 · Otępienie czołowo-skroniowe jest chorobą trudną ze względu na diagnostykę jak i leczenie. Jak dotąd nie ma żadnego skutecznego środka farmakologicznego, który zahamowałby postępujący procesu zwyrodnieniowy. Leczenie sprowadza się do łagodzenia objawów neuropsychiatrycznych.

  3. Jak często występuje otępienie czołowo-skroniowe? Choroba ta występuje w populacji z częstością około 15:100 000. Otępienie czołowo-skroniowe stanowi ok. 8-10% wszystkich przypadków otępienia. Mężczyźni chorują tak samo często, jak kobiety. Zazwyczaj choroba pojawia się po 65. rż.

  4. 3 lut 2017 · Otępienie czołowo-skroniowe jest dość specyficzną postacią otępienia, ponieważ w jego przebiegu głównym problemem pacjentów wcale nie są zaburzenia pamięci. Obraz kliniczny w przypadku zajęcia procesami degeneracyjnymi płatów czołowych i skroniowych mózgu jest wyjątkowo różnorodny, przez co wyróżnia się trzy główne ...

  5. 17 lut 2023 · Otępienie czołowo-skroniowe (FTD) jest jednym z rzadziej występujących rodzajów demencji. Ta choroba neurodegeneracyjna wywołuje trwałe zmiany zanikowe w płacie czołowym oraz skroniowym mózgu i jest nieuleczalna. Pierwszymi zauważalnymi objawami FTD są zmiany osobowości oraz zachowania lub trudności z mową.

  6. 5 paź 2016 · Główne objawy FTD. Choroba pojawia się powoli, jej objawy bywają błędnie interpretowane (Bidzan, 2012). Najbardziej charakterystyczne są zmiany zachowań społecznych chorego oraz osobowości, które mogą pojawić się nawet na lata przed zaburzeniami poznawczymi. Przeważnie pierwszymi objawami otępienia są... zaburzenia zachowania.

  7. Płat czołowy odpowiada za [1] : planowanie. myślenie. pamięć. wolę działania i podejmowanie decyzji. ocenę emocji i sytuacji. pamięć wyuczonych działań ruchowych, np. taniec, nawyki, specyficzne schematy zachowań, wyrazy twarzy. przewidywanie konsekwencji działań. konformizm społeczny, takt.